Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ποιήματα

64 σχόλια:

απάγγειο είπε...

Το πρώτο σκαλί (Καβάφης)

Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης∙
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κ' ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι.
Αλλοίμονον, είν' υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα∙
κι απ' το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ' ανεβώ ο δυστυχισμένος».
Είπ' ο Θεόκριτος∙ «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νάσαι υπερήφανος κ' ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι∙
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι∙
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Eleni Gounari έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Πρότερος έντιμος βίος
και κατόπιν σιωπή..

Δεν με χωρά τούτος ο κόσμος
Προσεκτικά κρυμμένος
πίσω από ερμαφρόδιτα συναισθήματα,
μέσα σε χαλκευμένα προσωπεία,
κάτω απ'τις απροσπέλαστες θαμπάδες..

Βγαίνοντας τρομαγμένος,
μέσα από ιδρωμένα όνειρα
δίπλα στων οριστικών μου επιλογών
την φαινομενική διαύγεια
απιθώνόνται με αυθάδεια μονάδες ψεύδους
με την μορφή υποχρέωσης..

Κι ύστερα,
σαν απ'τον λήθαργο ξυπνώ,
μοιράζω απλόχερα στους ανέμους
τα σπασμένα μου τεταρτημόρια,
λικνίζοντας και πάλι
τις χορδές των τολμηρών..

Πρότερος έντιμος βίος
και κατόπιν σιωπή...

Βίοι παράλληλοι,
μια εποχής που μυρίζει φορμόλη
και ταξιδέυει κάθε όνειρο
με μια ολάκερη ζωή για τίμημα
και πάντοτε το αδιόρατο μέλλον
θα κρατά σφιχτά πάνω του
τη σκουριά των αιώνιων σιωπών...

Πρότερος έντιμος βίος
κι ύστερα σιωπή..


Νίκος Περάκης - "Και κατόπιν Σιωπή..."
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Gianna Tsantila έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Πόσο μ’ αρέσει όταν πρόκειται να βρέξει
Ντύνομαι πρόχειρα και βγαίνω στη αυλή
Κοιτάω ψηλά, στα σύννεφα πιάνω μια θέση
Και ανασαίνω τα αρώματα απ’ την γη

Είναι αυτή η ηρεμία πριν την μπόρα
Που ξεσηκώνει κάθε αίσθηση κρυφή
Κυλάει στις φλέβες κι αναμένει για την ώρα
Που μες τα μάτια σαν το δάκρυ θ’ αφεθεί

Είναι η σιωπή που μουρμουρίζει χίλιες λέξεις
Σα μοιρολόι το νιώθω γύρω ν’ αντηχεί
Και μες στα χρώματα που φτιάχνουν οι αντιθέσεις
Πως κάθε οντότητα, μου φαίνεται μικρή

Είναι εκείνες οι στιγμές πριν απ’ την μπόρα
Κάπου ανάμεσα στ’ αντίο και πουθενά
Που περιμένω τις σταγόνες της σα δώρα
Να μου ξεπλύνουν κάθε δάκρυ που κυλά.


ΧΑΡΑ ΤΣΑΚΙΡΗ - "ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗ ΜΠΟΡΑ"
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως.Τ' ακούς;.. Ναρθείς!"

Mαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγω ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό τι έμεινε απ' τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς. 'Εμαθα πως κρυώνεις.
Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις την Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ' άνθη τα παιδιά. Θα βγούν τα περιστέρια,
κ' η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη!
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις
Μ' ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως.Τ' ακούς;.. Ναρθείς!

Βρεττάκος Νικηφόρος - "Μαζεύω τα πεσμένα στάχια"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Panos Venizelos έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

--------------------
Θέμα: ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ !

ΣΟΦΙΑ ΠΙΣΤΗ ΕΛΠΙΔΑ ΑΓΑΠΗ

Σαν θείο νέφος άπλωσε

η σκοτεινιά το πέπλο

Αραχνοΰφαντο ιστό

θαρρώ πως δε σε βλέπω.


Σε ψάχνω χρόνια να σε βρω

απλά να σου μιλήσω

Αέρας ήσουν χάθηκες

τα μάτια μου θα κλείσω.


Ονειρεμένη Άνοιξη

ολάνθιστη ελπίδα

Δροσοσταλιά στα χείλη μου

ανάσα, καταιγίδα.


Φουρτουνιασμένη άφριζες

το τρόμο προκαλούσες

Παράξενα γαλήνευες

σιμά με καρτερούσες.


Απέλπιδα προσπάθεια

ο νους μου θα σαλπάρει

Το θρόισμα αγγελικό

κοντά της θα με πάρει.


Εικόνα τελειότητας

που γίνεται κομμάτια

Ταξίδι μου αδιάβατο

σε άλλα μονοπάτια.
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

το θέμα είναι η αδημονία των χρωμάτων
εφησυχασμένο ασπρόμαυρο γυμνών κορμιών
οριζοντίως και καθέτως υποψίες μοβ
στιχομυθίες χειλικές μπορντό
και η ΠΟΙΗΣΗ μια ματωμένη υπόθεση
όπου ακόμα θα ψάχνεις λέξεις ΕΡΩΤΑ,
που ονειρεύονται την ηχώ της μοναξιάς τους
με υπαινιγμούς της Αλεξάνδρειας που χάνεται
Καλός αγωγός γυμνού διλήμματος:
δίχα στεναγμών, περί κάλλους
περίακτοι συμβολισμοί με νήπιους πυρετούς
μέσα συθέμελης ζωής
μετείκασμα θνητό
μικρό πράσινο επίνειο επιούσιας ομοιοκαταληξίας

ούρλιαξε σαν έτοιμος από καιρό
της λαγνείας σου τον τελευτώντα ρεμβασμό:

κύκνειοι κάλυκες αείφυλλων γυναικών
στα έγκατα κτερίσματα της ρέμβης του P.C. μου
(Ανάμεσα Πέμπτη Παρασκευή παράπεσαν μεταξένιοι συνειρμοί Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας – αποσπάσματα από ανέκδοτη ποιητική συλλογή ΤΑΣΟΥ ΚΑΡΤΑ «από ΜΗΧΑΝΗΣ θεοί λέξεων 69 Χρυσηίδων Ρέμβης» - κλικ στην εικόνα για μετάβαση στα χρώματά της, όπου αρχίζουν να συμβαίνουν περίακτοι συμβολισμοί αείφυλλων γυναικών)

--
Ανάρτηση Από τον/την κ ART ά SOS (Κάρτας Τάσος) στο ΠΟΙΗΣΗ ένας άγγελος ηδονικών μυρωδικών ΜΕΣΑ μας τη 7/02/2009 06:26:00 μμ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Η αντοχή μου δεν γεμίζει δαχτυλήθρα
κι είναι το ανέφικτο μια πρόκληση μεγάλη
μα πριν βουλιάξει της ζωής η καντηλήθρα
βρήκα το θάρρος να ονειρεύομαι και πάλι

πως ήρθες , λέει, αέρας απ' ασκό δραπέτης
εκεί που τρύγησα σάπιο μέλι απ' τις κηρήθρες
και με δασκάλεψες τα πρέπει τα δεν πρέπει
σ' ένα λιβάδι φορτωμένο μυριαλήθρες

πως ήρθες ,λέει, να μου ξυπνήσεις τις αισθήσεις
σαν αδιόρατο στη νύχτα πνεύμα ή νεύμα
την ώρα που είχα ανάγκη από παραισθήσεις
αφού κατάλαβα πως ό,τι ζω είναι ψέμα

η αντοχή μ' εγκαταλείπει την ημέρα
μα μόλις βάλει η νύχτα μαύρο μεσοφόρι
βγαίνει η ψυχή απ' το κορμί, να πάρει αέρα
μ' ενός ονείρου, πλέει τη θάλασσα, βαπόρι


Χρήστος Φουρλής - "Μαύρο μεσοφόρι"
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "..Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο.."

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη – Μα που γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας
Ριγώντας μ’ αφρό τη θύμηση!
Που είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχρωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια

-Μα που γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας
Σου ‘λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων
Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους
Μ’ ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων – Μα που γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
Ήταν εκεί ένα κρύο αλμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ’ έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ’ όνομά του
Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών
Όπου σελάγιζε ο δικός σου αστερίας.

Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση
κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν΄αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
Ή για να πας καβάλα στο μαΐστρο

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας
Θ’ αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.


Οδυσσέας Ελύτης - "Η Μαρίνα των βράχων"

_________________________________________

Καλό μήνα Ιούλιο σε όλες και όλους σας..
Και.. Καλές αποδράσεις.. εκτός των τειχών..
Δροσερές και ευχάριστες..

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Eleni Gounari έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Πώς να πορευτώ στο «έλα» σου
με την ταχύτητα εμπρόθετης απουσίας
απαρέμφατα «γίγνεσθαι»
θρυμματισμένα εντός μου κάμπτονται
για την αυταπάτη του οριστικού σου «φεύγω»
και μια ελαστική ενίοτε υποτακτική "ας...."
που τολμάει διαταγή να γίνει
μείνε να …δεις
(μα κι αν μείνεις τι θα δεις)
αν δεν μείνεις πάλι θα τον δεις…
τον πλου των μελλούμενων γύρω μας
να απειλεί τα ρήματα με διάρκεια

και οι σιωπές του αορίστου ερχομού
ζηλιάρες ερωμένες του ενικού σου δισταγμού
υποκλίνονται όλες στην Ευκτική
μιας ιουλιανής εξακολουθητικής συγνώμης
και συ να επιμένεις στην κατάφαση
των στιγμιαίων «θέλω»
νότα σκονισμένη στο παράφωνο
κλειδοκύμβαλο παρατατικό της τύψης
σκορπίζεσαι στα «μη» σου πλήκτρα
σε κενό ονείρου η πτώση
διαμελίζεσαι …
πεισματικά αρνείσαι
τη δοτική των άστρων
ο πληθυντικός των φόβων μου είσαι
με άκλιτα «έλα»
επιβάλεις σε καθαρεύουσα άπταιστη
την απόγνωση των ουσιαστικών


Τζούλια Φουρτούνη (Μωβ) – Άκλιτο "έλα"
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Maria Elena έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΈρωτας! Ένας Θεός στην καρδιά μου ...

--------------------
Θέμα: Είναι ο έρωτας Θεός;

Ένα ποιήμα του Καρυωτάκη που μόλις σήμερα το θυμήθηκα.
Είναι από τα πιο ομορφά του.

Όταν ήρθες

Εσβήναν τα χρυσάνθεμα σαν πόθοι
στον κήπον όταν ήρθες. Εγελούσες
γαλήνια, σα λευκό χαμολουλούδι.
Αμίλητος, τη μέσα μου μαυρίλα
την έκανα γλυκύτατο τραγούδι
κι απάνω σου το λέγανε τα φύλλα.

Φιλάκια ...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: ..δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως..

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο,
ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο
δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως.
Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα
μπορώ
ν' αρθρώσω την τάξη του
σ' ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ' ευθείες το φως.

Νικηφόρος Βρεττάκος - "Ο Άνθρωπος, ο Κόσμος κ΄ η Ποίηση"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Eleni Gounari έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μαργαρίτες ταγμένες στη νύχτα των κλειστών βιβλίων
Και υπνοβασίες παιδικές που βγαίνουν να τις μαζέψουν

Μ' ένα ασημένιο μαχαιράκι απειλούνε τις λέξεις
Που αποξήραναν τα πέταλα
Να παραδοθούν τις εξαναγκάζουν
μνήμη, Ιούνιος, φυρονεριά, ενιαυτός
μικρό μου, λιποτάκτες
Κι εκείνες ν' αντιστέκονται. Τι δύναμη, τι πείσμα
Γαντζωμένες από μια φράση θεατρικού στο τέλος της σελίδας:
... άλλοτε ήμουν η φλόγα σου, τώρα έγινα στάχτη...
Ξορκίζουν τη μετοικεσία και απειλούν με πυρκαγιές
Ποιες πυρκαγιές;
Ξέρουν καλά τα όνειρα να υπερασπίζονται τους νεκρούς τους
Τους κρύβουν μες στις φλέβες μας
Τους φυγαδεύουνε στις λέξεις
Σε τέφρα που λαμπυρίζει τους μεταμορφώνουν

Ίσως γι' αυτό και η Ποίηση στα πέρατα όλων των καιρών
Φλεγόμενους εξαπολύει μονομάχους


Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου - "Ίσως γι' αυτό και η ποίηση"

Από τη συλλογή "Εν τη ρύμη του νόστου"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Sofianopoulos Panayiotis έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΦΤΑΙΝΕ. ΑΥΤΕΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ν' ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ.

--------------------
Θέμα: Τι σημαίνει Αγάπη

Καλημέρα. Ρώτησε ο φίλος Ρούντας τι σημαίνει Αγάπη. Εγώ θα κάνω μία επιτόπια ανάλυση της αγάπης. Το ουσιαστικό βγαίνει από το ρήμα ΑΓΑΠΩ, άρα έχουμε ΑΓΑ = υπερβολικό και ΠΩ ---> Π = πυρ, δηλ. ενέργεια και Ω = Ω! μέγα. Συνεπώς, όταν έχουμε την δραστηριότητα του ΑΓΑΠΩ, σημαίνει ότι υφίσταται Υπερβολική ΕΝ-έργεια εκ του Ω!μέγα. Και τι μπορεί να αποκαλείται Ω! μέγα???
Ας δούμε και το ρήμα φιλώ που στα αρχαία είχε την ίδια σημασία με το αγαπώ. ΦΙΛΩ = Φως Ιδέα Λαμπρή Ω!μέγα ---> Λαμπρή Ιδέα Φωτός εκ του Ω!μέγα.
Αν πάρουμε την προηγούμενη ερμηνεία του Αγαπώ = Υπερβολική ΕΝ-έργεια εκ του Ω!μέγα, αυτή λογικά, δεν πρέπει να είναι και Λαμπρή Ιδέα Φωτός εκ του Ω!μέγα, αφού ο Μέγας Ζευς εκδηλώνεται δια του φωτός και των ιδεών?
Άρα, νομίζω αποδεικνύουμε και την ταύτιση των εννοιών των λέξεων Αγαπώ και Φιλώ.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Σκορπίζουν των δακρύων οι μεγάλες συγκεντρώσεις"

Σκορπίζουν
των δακρύων οι μεγάλες συγκεντρώσεις.
Μνήμη και παρόν ψάχνουν να κρυφτούν
από τη διαύγειά τους.
Αραιά που και που καμιά τουφεκιά
πότε από κείνο το ευκρινές
χαράκωμα ή λύπη πότε από αμυδρότερο.
Στρατηγική να δείξει τάχα
ότι έρχονται ενισχύσεις.
Ας παραδοθεί.
Έχει σχεδόν επικρατήσει ἡ φωτογραφία σου.
Εξαπλώθηκε όπου βρήκε άμαχη επιφάνεια
αποδεκατισμένη αίσθηση πρόθυμη για γαλήνη.
Ανεμίζει στων βλεμμάτων τα υψώματα
όχι σαν έθιμο αδρανές μελαγχολικό
μα ως γενναίος συκοφάντης της απώλειας σου.
Μέρα τη μέρα πείθει πως τίποτα δεν άλλαξε
ότι ήσουν πάντα έτσι, από χαρτί
εκ γενετής φωτογραφία σε συνάντησα
ανέκαθεν πως έτσι σ΄ αγαπούσα γυρολόγα
από εικόνα σε απεικόνιση
κι από απεικόνιση σε εικόνα σου αρκέστηκα.
Μνήμη και παρόν πρέπει να κρυφτούν
από τη διαύγειά τους.
Αραιά που και που καμιά τουφεκιά αμυδρή
Μαρτυρία υπέρ σου η λύπη
ας παραδοθεί.
Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ότι ζήσαμε
είναι η απουσία μας.

Κική Δημουλά – "Υποκατάστατο"

--------------------------------------------------------------

Καλό ΠΣΚ σε όλες και όλους σας..
Να περάσετε καλά και ευάρεστα..

"Με ανάσες στιλπνές κι θωπείες αβρές
σαν αδρό δειλινό και φεγγάρι σεπτό.."
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Gianna Tsantila έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Το ιδανικό.
Να σπαρταράμε ηδονικά
σ' άσπρα σεντόνια,
λίγο πριν σπάσουνε τα χρόνια
και μας κόψουν.
Έλα... με μιαν ανάσα ρυθμική
να ξενυχτήσω.
Να περπατήσω σταυροδρόμια ξεχασμένα...
Τα μαγεμένα μου φεγγάρια σταματήστε!
Είναι εδώ...είναι εδώ.
Το ιδανικό.
Να 'μαστε ένα με τον τρόπο που μπορούμε,
πριν φοβηθούμε κι η συνείδηση νικήσει.
Έλα... τόσο ταξίδι...
ρίξε άγκυρα στο σώμα μου.
Νερό και χώμα μου,
σε έχω πλάσει να χωράς στα κύτταρά μου.
Τα δάχτυλά μου σ' ακουμπούν
κι ας μη σ' αγγίζουν.
Κι οι πέντε αισθήσεις μου υπακούν
κι ας μη γνωρίζουν
ούτε γιατί, ούτε το πώς, ούτε το πότε.


Εβελίνα Γεωργακοπούλου – "Μαγεμένα φεγγάρια"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

… θ’ αφήσω μέσα σου
ένα κεντρί σαν χάδι…
Να σε κάνω μα πονάς
από επιθυμία

Επιχειρώ διστακτική ανάδυση εκ της θλίψεως
για να συστηθώ
με το μόνο τρόπο που ξέρω
Συλλαβίζοντας ποιήματα.

Τουλάχιστον συνομιλούμε στα όνειρα

Όλη τη νύχτα έβρεχε μαζί σου

Είναι ποιήματα
που σε πιάνουν από το χέρι
και σε οδηγούν
σε μια σκοτεινή γωνιά.
Πάνω στον ώμο τους
γέρνεις και κλαις.

Έχει σημεία του ορίζοντα η μελαγχολία;

Πόσο μου έλειπε
η ομηρία της αγκαλιάς σου
(Ανάμεσα Τετάρτη Πέμπτη παράπεσαν εικόνες λέξεων με χρώματα Ονείρων– στίχοι εικονολάτρες Εικόνες Λεξιθήρες από το ΑΜΑΡΤΟΛΟΓΙΟ του Γιάννη Τόλια)

--
Ανάρτηση Από τον/την κ ART ά SOS (Κάρτας Τάσος) στο ΠΟΙΗΣΗ ένας άγγελος ηδονικών μυρωδικών ΜΕΣΑ μας τη 6/24/2009 06:53:00 μμ



--
κ ART ά SOS (από το Κάρτας και Τάσος)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (υπογραφής)
τόσα χρόνια, μέρες και νύχτες
και πορφυρά μεσημέρια
γράφω και ξαναγράφω αυτόν
το Φαύλο Δούρειο Στίχο,
Λευκή και Απρόσιτη Παρομοίωση
σαν την αμείλικτη σιωπή
στ’ αναφορικό φεγγαρόφωτο…
γράφω και ξαναγράφω αυτόν το Φαύλο Στίχο
απλή σκέψη πτερόεντος λόγου…
άμεμπτων συμβολισμών
Ομοιοκαταληξίας Χρυσηίδων Σιωπής
Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής
στην Άτροπο επιθυμία την πρεσβυτέρα των Ποιητών
άνω σχώμεν ευσεβείς πόθους
όλο ανεβαίνοντας ακάλυπτους στίχους
κι όλο ξοδεύοντας μαγικές εικόνες
ουρανό

(Στίχοι Εικονολάτρες Εικόνες Λεξιθήρες
από τη συλλογή Δούρειος Ίππος Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας του Τάσου Κάρτα)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τι κουβέντα να πιάσω με μένα
έναν άγνωστο απ το πουθενά.
Πιλοτάρω σκαριά βυθισμένα
σε πελάγη του νου σκοτεινά,
μολυσμένα.
Τι κουβέντα να πιάσω με μένα

Που να βρω θάρρος να μ΄ αντικρίσω.
να μου πω ¨φτάνει πια, ως εδώ. ¨
Απ τις θύμησες να μού αναστήσω
ό,τι θάθελα να ξαναδώ,
ν΄ αγαπήσω.
Που να βρω θάρρος να μ΄ αντικρίσω.

Που να ψάξω να με συναντήσω,
που έχω αιώνες βαθιά μου χαθεί.
Πως να φέρω όσα θάφτηκαν πίσω,
λάθη πούχω σκληρά απαρνηθεί,
για να ζήσω.
Που να ψάξω να με συναντήσω.

Δεν υπάρχει περίπτωση
να με δω μες στα μάτια.
Με ξαπόστειλε η σύμπτωση
σ΄ ένα πλούσιο χτες.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Η δική μου η πραμάτεια
ξεπουλιέται με πίστωση
σε φτηνές λαϊκές.


Σπήλιος Παπαγιαννόπουλος - "Ρέκβιεμ αυτογνωσίας"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Gianna Tsantila έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ


Επίστευες θα ταξιδέψεις λάθρα
μα ξέμεινες στην αποβάθρα
πικρά να κλαις
Εκεί στο ίδιο σου παγκάκι
τα δάκρυά σου ένα φαρμάκι
γιατί να λες

Λαθρεπιβάτη μου στα τρένα
θέση δε βρίσκεται για σένα
Όλα κλειστά
Μπροστά σου μια κλεισμένη πόρτα
σε κάθε βήμα σου τα φώτα
είναι σβηστά

Γείρε στο παγκάκι και κοιμήσου
φτιάξε ένα όνειρο κι αφήσου
γίνε φτερό
Θα βρεις ψωμί για να χορτάσεις
πούπουλο στρώμα να ξαποστάσεις
κρύο νερό

Άνοιξε την πόρτα του ονείρου
πάρε το δρόμο του απείρου
και σβήσε
ό,τι βαθιά σ' έχει πικράνει
ένα του δρόμου φτωχό αλάνι
τ' όνειρο ζήσε

Μπες στου ονείρου σου την πλάνη
στο ωραιότερο σεργιάνι
κλείσε τα μάτια
Αγάπη εκεί θα συναντήσεις
δικό σου ό,τι πεις, ό,τι θελήσεις
σπίτια, παλάτια



ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΟΥΔΕ
-------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: ..να βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη..

"Τι να μου κάμει η σταλαγματιά που λάμπει στο μέτωπό σου;
το ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ' όνομά του
το ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του
μα εδώ στην όχθη την υγρή μόνο ένας δρόμος υπάρχει
μόνο ένας δρόμος απατηλός και πρέπει να τον περάσεις
πρέπει στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει
και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου
άνθη πουλιά ελάφια
να βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη..

Δεν ωφελεί το παράπονο
ίδια παντού θα 'ναι η ζωή...
Με το τραγούδι των ληστών στα δάση των αρωμάτων
με το μαχαίρι ενός καημού στα μάγουλα της ελπίδας
με το μαράζι μιας άνοιξης στα φυλλοκάρδια του Γκιώνη
φτάνει ένα αλέτρι να βρεθεί κι ένα δρεπάνι κοφτερό
σ' ένα χαρούμενο χέρι
φτάνει ν' ανθίσει μόνο
λίγο στάρι για τις γιορτές λίγο κρασί για τη θύμηση
λίγο νερό για τη σκόνη..

Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
εγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
και με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα
και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους..

Χρόνια και χρόνια πάλεψα με το μελάνι και το σφυρί
βασανισμένη καρδιά μου
με το χρυσάφι και τη φωτιά για να σου κάμω ένα κέντημα
ένα ζουμπούλι πορτοκαλιάς
μιαν ανθισμένη κυδωνιά να σε παρηγορήσω..

Μαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου..

Πάρ' το σημαία της ζωής να σαβανώσεις το θάνατο.."


Νίκος Γκάτσος - "Αμοργός" (αποσπάσματα)..

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Eleni Gounari έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ


Κλείνω τα μάτια.

Ιούνης.
Ο ήλιος γλύφει τη γη
κι εξατμίζει τη σιωπή της
μέσα στα μάτια σου.

Ιδρώτας στο μέτωπο, και στο κορμί
μια αιτία βουτηγμένη κι αυτή
σε ξηρασία

Πώς να τολμήσω θάλασσα
να σε ντύσω,
όταν τη νιώθω να ησυχάζει μέσα
στο ώριμο μεσημέρι..

Κι άντε να βρεις φιλί να ξεδιψάσεις
που χουν στεγνώσει οι ενοχές
στα χείλη πάνω.

Μέχρι κι η νύχτα κρύφτηκε
Δεν το αντέχει τόσο φως,
ξεβάφει την ψυχή της..


ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

ΠΡΟΣΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ συνημμένα φιλιά

(κλικ στη συνημμένη συλλογή με διαφάνειες λέξεων της Δημουλά – προβολή παρουσίασης F5:

«τι θα φοράς συνεννόηση να σε γνωρίσω

ώστε να μη χαθούμε πάλι

μες στους πολυπληθείς σωσίες σου;»)



…………………………………………………………………………………..



Κάθε φιλί όμως, μου λέει μια πολύξερη μαργαρίτα,

Ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα

Κι όλο το άλλο αποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο να ’ναι το τελευταίο…

Αλλά και τελευταίο ακόμα

πιο φιλί θα λέγεται, όσο καιρό τουλάχιστον θα το τραβολογάνε η μνήμη από τη μια μεριά η λήθη από την άλλη η καθεμιά δικό της θεωρώντας το

Ώσπου ο δίκαιος Σολομών για να φανεί ποιανής δικό της είναι στη μέση θ’ απειλήσει να το κόψει μισό να πάρει η μια μισό η άλλη…



………………………………………………………………………………………



Νοιάζεσαι αγωνιάς, δεν αναπνέεις, δεν κλαις δεν γελάς

Δεν τολμάει ούτε να χασμουρηθεί το όνειρο μη και χαθεί ενός φτερού το ίχνος…



Κι όμως διαρκές είναι μόνο εκείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη.

Σοφές, ειρηνικά το νέμονται η αναμονή και η παραίτηση…



Αλλά αυτό πάει πέταξε!


--
κ ART ά SOS (από το Κάρτας και Τάσος)
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (υπογραφής)
τόσα χρόνια, μέρες και νύχτες
και πορφυρά μεσημέρια
γράφω και ξαναγράφω αυτόν
το Φαύλο Δούρειο Στίχο,
Λευκή και Απρόσιτη Παρομοίωση
σαν την αμείλικτη σιωπή
στ’ αναφορικό φεγγαρόφωτο…
γράφω και ξαναγράφω αυτόν το Φαύλο Στίχο
απλή σκέψη πτερόεντος λόγου…
άμεμπτων συμβολισμών
Ομοιοκαταληξίας Χρυσηίδων Σιωπής
Έρμαιο Επέκεινα Λερναίας Εμμονής
στην Άτροπο επιθυμία την πρεσβυτέρα των Ποιητών
άνω σχώμεν ευσεβείς πόθους
όλο ανεβαίνοντας ακάλυπτους στίχους
κι όλο ξοδεύοντας μαγικές εικόνες
ουρανό

(Στίχοι Εικονολάτρες Εικόνες Λεξιθήρες
από τη συλλογή Δούρειος Ίππος Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας του Τάσου Κάρτα)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Είπα: με μόνο το σπαθί του κρύου νερού θα παραβγώ"

Μόνος κυβέρνησα τη θλίψη μου
Μόνος αποίκησα τον εγκαταλειμμένο Μάιο
Μόνος εκόλπωσα τις ευωδιές
Επάνω στον αγρό με τις αλκυονίδες
Τάισα τα λουλούδια κίτρινο, βουκόλησα τους λόφους
Επυροβόλησα την ερημιά με κόκκινο !
Είπα: δε θά 'ναι το Άδικο τιμιότερο απ' το αίμα !
Το χέρι των σεισμών το χέρι των λιμών
Το χέρι των εχτρών το χέρι των δικών Μου,
εφρένιασαν εχάλασαν ερήμαξαν αφάνισαν
Μια και δυο και τρεις φορές
Παραδόθηκα κι απόμεινα στον κάμπο μόνος
Πάρθηκα και πατήθηκα σαν κάστρο μόνος
Το μήνυμα που σήκωνα τ' άντεξα μόνος !

Μόνος απέλπισα το θάνατο
Μόνος εδάγκωσα μες στον Καιρό με τα δόντια πέτρινα
Μόνος εκίνησα για το μακρύ Ταξίδι
σαν της σάλπιγγας μες στους αιθέρες !
ήταν στη δύναμη μου η Νέμεση το ατσάλι κι η ατιμία
Να προχωρήσω με τον κορνιαχτό και τ' άρματα
Είπα: με μόνο το σπαθί του κρύου νερού θα παραβγώ
Και είπα: με μόνο το Άσπιλο του νου μου θα χτυπήσω !
Στο πείσμα των σεισμών στο πείσμα των λιμών
Στο πείσμα των εχτρών στο πείσμα των δικών Μου,
ανάντισα κρατήθηκα ψυχώθηκα κραταιώθηκα
Μια και δυο και τρεις φορές
Θεμελίωσα τα σπίτια μου στη μνήμη μόνος
Πήρα και στεφανώθηκα την άλω μόνος
Το στάρι που ευαγγέλισα το 'δρεψα μόνος !


Οδυσσέας Ελύτης – "Ανάγνωσμα πρώτο"
"Η πορεία προς το μέτωπο" (γ) - "Άξιον Εστί"

Ανώνυμος είπε...

Ο Eleni Gounari έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μάτια κλειστά , χαμόγελα σβηστά
και σιωπές νοήματα γεμάτες
στιγμές που δεν τολμήσανε να 'ρθουν
πρόσωπα λυπημένα κι αυταπάτες.

Τις νύχτες ένα όνειρο παλιό
στις μύτες των ποδιών του περπατάει
διώχνει όλες τις σκέψεις μακριά
και πάντα στο πλευρό μου ξενυχτάει.

Και έρχεται τη μια σιωπηλό
την άλλη ντροπαλό ή θυμωμένο
μα πάνε χρόνια που δεν του μιλώ
που τό 'χω απ' τη ζωή μου ξεγραμμένο.

Τις νύχτες ένα όνειρο παλιό
φοράει τα καλά του και σφυρίζει
ένα τραγούδι, και κρυφά στ' αυτί
πως θά 'ναι πάντα εδώ μου ψιθυρίζει.

Λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ
κι εικόνες που πεθάνανε πριν ζήσουν
μα δε με νοιάζει τ' όνειρο γιατί
όνειρο είναι η ζωή μαζί σου.


ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΑΠΗΤΟΥ - "Τις νύχτες ένα όνειρο παλιό"

Ανώνυμος είπε...

Γράφει η Χριστίνα Αρχόντους.





Όσα κι αν ξέρεις δεν αρκούν
τον κόσμο για να μάθεις
τα ποδιά σου θα κουραστούν
μα στην κορυφή σαν φτάσεις
θα δεις μπροστά σου όλο το φως
και πίσω τη σκιά σου
θα ξέρεις πως κάποιος θεός
θα βρίσκεται κοντά σου.
Κάπου εκεί θα΄μαι κι εγώ
κοντά σου για να τρέξω
στη διαδρομή αν δεν χαθώ
και τη ζωή αν αντέξω.
Κάπου στο τελευταίο σκαλί
ίσως πικρά να κλάψεις
μα ένας άγγελος χαλί
θα στρώσει να περάσεις.




Είναι ο άγγελος που αγάπησε
εσένα που τον πλήγωσες
και πόνεσε και δάκρυσε
για σένα που του θύμωσες
μια μέρα σαν έφευγες
και την καρδιά του μάτωσες
μα μέσα του πάντα έμενες
και στη σκέψη του πάγωσες.
Εγώ θα στρώσω το χαλί
σαν φτάσεις εκεί ψηλά
κι από το πρώτο το σκαλί
θα σε κοιτώ δειλά.
Posted by Chained Angel
Αναρτήθηκε από hamomilaki ♀ στις 12:13
Ετικέτες Στίχοι

ΣΚΑΛΙΑ ΖΩΗΣ

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα"

Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
Και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του σπηλιές
Και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
Τις νύχτες που κλαίν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
Και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
Και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
Κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.

Ζαλίζει τ΄ αγιόκλημα και κατεβαίνω στον κήπο μου
Και θάβω τα πτώματα των μυστικών μου νεκρών
Και τον λώρο το χρυσό των προδομένων
Αστέρων τους κόβω να πέσουν στην άβυσσο.

Σκουριάζουν τα σίδερα και τιμωρώ τον αιώνα τους
Εγώ που δοκίμασα τις μυριάδες αιχμές
Κι από γιούλια και ναρκίσσους το καινούριο
Μαχαίρι ετοιμάζω που αρμόζει στους Ήρωες.

Γυμνώνω τα στήθη μου και ξαπολυούνται οι άνεμοι
Κι ερείπια σαρώνουνε και χαλασμένες ψυχές
Κι απ΄ τα νέφη τα πυκνά της καθαρίζουν
Τη γη, να φανούν τα Λιβάδια τα Πάντερπνα!


Οδυσσέας Ελύτης – Άξιον Εστί – (Τα πάθη, άσμα ιβ)

απάγγειο είπε...

Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Όταν θα φύγω θέλω άρπες και βιολιά
νότες σπαρμένες να ανθίζουν μελωδίες
κάθε ελπίδα ν’ αρμενίζει στ’ ανοιχτά
τους ποιητές ν’ εγκυμονούνε ραψωδίες

Θα ‘ναι μια μέρα λαμπερή και σμαραγδένια
σε θάλασσα ακύμαντη θα τρέχει ο ουρανός
το χώμα θα καρποφορεί μια γη παραδεισένια
κι ο άνεμος θα έρχεται απ’ το νοτιά γλυκός

Κάπου μακριά θ’ ασημοφέγγουν οι ευχές μου
για τη ζωή π’ οδοιπορεί πάντα θλιμμένη
για τις αλήθειες που δεν γίνανε δικές μου
και για εκείνη που στο τέρμα μ’ αναμένει

Θ’ αναπολήσω την απύθμενη σιωπή
τους δρόμους που διέσχισα με βήματα δειλά
το φως να διασκορπίζεται στο στέμμα της αυγής
τις νύχτες που τα όνειρα με κούρσευαν κρυφά

Σαν ερημίτης διάβηκα διαμέσου των σκιών
σ’ ανήλιαγα πορεύτηκα περήφανα υπόγεια
με παρεκκλίσεις πάντοτε επαίσχυντων στιγμών
στων λαγνοφόρων ηδονών τα στολισμένα λόγια

Συνάντησα για μια στιγμή ανθρώπινες πορείες
τα πρόσκαιρα τους όνειρα μου ντύσαν την καρδιά
μα στον καιρό γυμνώθηκαν όλες τις ουτοπίες
κι αντίκρισα τα λόγια τους να περπατούν βουβά

Θυμάμαι υπηρέτησα στο θηλυκό για λίγο
στο σώμα της διαβήκανε αμέτρητες σκοπιές
μα σαν κατέφθασε η στιγμή που έπρεπε να φύγω
πίκρα βαθιά φαρμάκωσε όλες τις αγκαλιές

Ότι στις λέξεις χάραξα θα σβήσει στο κενό
δεν επαιτούσα λύτρωση μές την αθανασία
αρκεί π’ αναρριχήθηκα στης σκέψης το γκρεμό
κι απ’ τα τραγούδια των σοφών μετάλαβα ουσία

Ούτ’ ένα δάκρυ να μην ντύσει την οδύνη!
Ο θάνατος μου στη ζωή χρόνια θαμμένος
κι αν ούτε ίχνος απ’ όσα αγάπησα δεν μείνει
αρκεί πού διάβηκα απλός κι ερωτευμένος


"Όταν θα φύγω" - του Κώστα ("Μετέωρου Άγγελου")

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Λέξεις...
Είναι κάποιες λέξεις που μ' ακολουθούν
σχεδόν με καταδιώκουν
ζητούν να τις συναντήσω
στα θρυμματισμένα μου φώτα
στα θρυμματισμένα μου όνειρα
στα θρυμματισμένα υπολείμματα γυαλιού
που επένδυσα τα τελευταία μου χρώματα
στις άδειες σελίδες
που δεν άφησα να σκονιστούν
και κατέθεσα τις τελευταίες μου σκέψεις
ελλειμματικές όπως πάντα...

Άραγε υπήρχε σημείο διαφυγής
ή μήπως εγώ προκαλούσα τη μοίρα
για να συναντηθούμε;
Μήπως επίτηδες
άφηνα ανοιχτά τα παράθυρα του νου
για να καρφώνονται στα μαλλιά αστέρια
βουτηγμένα πριν
στα μελανοδοχεία της λύπης;

Ήδη ανυπάκουα
χορεύουν το χορό τ' ανέμου...


ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ - "ΛΕΞΕΙΣ"
--------------------

απάγγειο είπε...

Ο Gianna Tsantila έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Μια μέρα ενώ κατέβαινα σιγά σιγά στον Άδη,
απότομα με τράβηξε χέρι αγαλματένιο,
φτιαγμένο από τον μάστορα που γράφει ιστορίες.
Για τόπους που δε γνώρισα, για μέρη που δεν είδα
για θύμισες που του ΄πάνε κάποιοι ξενιτεμένοι.
Με λέξεις που δεν άκουσα, με σκέψεις που δεν είπα.
Στα όνειρά μου τρύπωσε κι έβγαλε το μαντήλι
κι είδα το φως να έρχεται, το φως να με τυφλώνει
κι απόρησα και στέναξα και φώναξα του Άδη:
"Ο Ποιητής με φώναξε, πρέπει να πάω πίσω".
Κι ανέβηκα όλα τα σκαλιά κι είδα το πρόσωπό του.
Κι είδα τα δάκρυα βροχή, τον άνεμο ανάσα,
είδα πως γιάτρευε πολλούς, μόνο με τη γραφή του.
Έπιανε την ψυχούλα τους κι έσταζε στη καρδιά τους
χρώματα που του δάνεισαν γεράνια κι άσπρα κρίνα
και στράγγιζε απάνω τους αρώματα από κείνα,
που έλουζαν οι άγγελοι τα πιο λευκά φτερά τους.
Μα ζήλεψα και του ΄κρυψα πως ήρθα από τον Άδη
κι ύστερα στάθηκα στη γη και έγειρα σιμά του
και πήρα σώμα και μορφή μια φορεσιά πλανεύτρα..
Και σ΄ όσους απορήσατε, πως λάμπω σαν αστέρι;
Σας λέω.: είμαι πινελιά, στου Ποιητή το χέρι..


Της Ελένης Γούναρη (L.N.E) - "Η πινελιά.."
--------------------

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Χτυπάνε την πόρτα μου. Θα΄ναι η ποίηση πάλι."

_ Χτυπάνε την πόρτα μου. Θα΄ναι η ποίηση πάλι.
»Πες της να φύγει. Στο σπίτι μου, πες της
»δεν είναι κανείς».

_ Δεν είναι μέσα.
»Αφήστε ότι έχετε εκεί στο πρεβάζι,
»αυτό το τριαντάφυλλο και κείνο το χρώμα,
»και τούτο το φως. Αφήστε τα όλα.
»Ε, μην επιμένετε. Σας είπα, δεν είναι,
»κοιμάται, έχει φύγει, δεν ξέρω, δε γίνεται....»

_ Έλα μαζί μου, να δεις τι ωραία
»που ειν΄τα ποτάμια, να δεις το φεγγάρι....»

_ Πως λάμπετε έτσι; Αφήστε την πόρτα.
»Μην ψάχνετε μπάζοντας μες από τις
»χαραμάδες τον ήλιο σας. Όχι, δεν είναι,
»θαρρώ μεταφράζει, δουλεύει, πονάνε
»τα χέρια του. Φύγετε!»

_ Πες
»στου κόσμου το φως να μην επιμένει.
»Δεν είμαι μέσα».


Νικηφόρος Βρεττάκος – «Δεν είναι μέσα»

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "..καλά ταξίδια,μάτια μου, στις θάλασσες του κόσμου.."

Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
κάτι σκιές με προσπερνούν στις έρημες μαρίνες
τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν που πεθαίνουν
και τραγουδούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες

Πάνω στον πάγκο ενός καφέ τα βρόχινα τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα
κι εγώ δειλά τους απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια
η δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα

Έτσι στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός μας είχε πει θυμάμαι
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα

Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ΄αντίκρισα και μού΄κλεψες το φως μου
ό,τι με πνίγει ν΄αγαπώ είν΄η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια,μάτια μου, στις θάλασσες του κόσμου ...


«ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ»
Στίχοι: ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
Μουσική: ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ
Ερμηνευτής: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

-------------------------------------------------------------

Καλό και δροσερό ΣΚ σε Όλες και Όλους σας..
Να είστε και να περνάτε καλά,
ταξιδεύοντας στ΄ ανοιχτά με τα πλοία των ερώτων..
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

--------------------
Θέμα: ΤΟ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Πραγματικοί και εικονικοί φίλοι /ες καλημέρα .

Το σημερινό ποίημα είναι χειροποίητο και αταξίδευτο βγαίνει την πρώτη του "βόλτα" του σήμερα , να το προσέχετε .....

Κυριακή Πρωί στην παραλία της Αταλάντης


Μες το κυριακάτικο πρωινό του Ιουλίου η λαγνεία και η δόξα του εφήμερου ισόπαλες . Kι εμείς, μια παρέα ανδρών , στο καφέ της παραλίας , με καύσιμο ύλη τα καθημερινά μας , μανιφέστα πλανημένων λέξεων , με γεύση αλκοόλ στα χείλη για να ημερώνει η απώλεια του χρόνου κι η ροή προς την μέσα μας εξορία .
Μα προπάντων για την πρόσκαιρη ανάσταση του νεκρού παιδιού που ο καθείς μας ίσως υπήρξε κάποτε και αν…

Στο εύρος της ματιάς εισέβαλες τυχαία , χωρίς διόδια , λιόχαρη , μες την λάβα του πρωινού με στιλέτα δαμασκηνά στα μάτια .
Εσύ η απόλυτη συνιστώσα σε βαθμό που οι πυρωμένες πέτρες της παραλίας άμμος γινήκανε στην διάβα σου ...
Και μίκρυνες στιγμιαία το άνυσμα των χρόνων μας και της ηλικίας του μέσα μας νεκρού παιδιού .
Εσύ η εύφορη γη χωρίς ελπίδα Επαγγελίας , άκλιτο απαρέμφατο με έπαρση επελάσεως γλαυκού φωτός .
Ανυπότακτη κλίσεων κι υποτακτικών με κενά αμπάρια φόρτου αναμνήσεων.
Εσύ ένα παραλήρημα προκλητικής νεότητας σε μια τυχαία ματιά πέρασες
κι εχάθηκες ένας ωραίος θρίαμβος ονείρου μες στην πυρακτωμένη ανάσα του Ιουλίου.
………………………………………………………………………………………
Κάθομαι εγώ τώρα μες το ενδότερο της νύχτας που με συνδράμει ασυλία, βραδύγλωσσος με κεκορεσμένες λέξεις να αποτίσω φόρο τιμής στην σιγάση των τζιτζικιών που επέβαλε το φευγαλέο κάλλος σου .
Και με όχημα την ποίηση να αφηγηθώ αυθαίρετα , για μια λιόχαρη που πέρασε τυχαία μες του θέρους τη λαμπρή βουή .
Για σένα που υπάρχεις και χωρίς αυτές εδώ τις λέξεις και τις φράσεις .
Εσένα που δε θα σε γνωρίσω πιότερο από εκείνη τη ματιά , εγώ ποτέ μου......

Σημείωση : Η ποίηση μιλάει με λέξεις για πράγματα που υπάρχουν χωρίς αυτές. Ουίλιαμς Κ.Ουίλιαμς

Πάνος Νιαβής
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Πραγματικοί και εικονικοί φίλοι καλημέρα. Χτες άκουσα ένα τραγούδι με την Αφροδίτη Μάνου με τον τίτλο "Άννα" . Το βράδυ έψαξα και βρήκα πως είναι σε ποίηση Άρη Αλεξάνδρου από την ποιητική συλλογή "Άγονος γραμμή" εκδ ΕΡΙΦΥΛΗ .Η μελοποίηση έγινε από τον Μιχάλη Γρηγορίου.
ΥΓ για τους νεότερους ο Άρης Αλεξάνδρου είναι ο συγγραφέας του μυθιστορήματος ¨ΤΟ ΚΙΒΩΤΙΟ",ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα της Ελληνικής λογοτεχνίας , το οποίο φυσικά συκοφαντήθηκε από την ορθοδοξία της αριστεράς για ευνόητους λόγους...


ΑΝΝΑ

Όλο μιλάω για γραμμές επίπεδα και πέτρες
Για να μην τύχει και προσέξεις
Πόσο διστάζω να σε αγγίξω
Σαν τον κατάδικο που στέκει μες στη νύχτα
Διστάζοντας να βάλει το απολυτήριο στη τσέπη
Γιατί το ξέρει
Πως τόσο φως δεν θα το αντέξει

Είχα πάντα έτοιμο
Ένα μικρό μπουκάλι πού’ριχνα στη θάλασσα
Βόρειο πλάτος – αλλάζει κάθε μέρα
Μεσημβρινός – αλλάξει κάθε νύχτα
Στίγμα – οι χειροπέδες μου
Δεν το’ριξα ποτέ
Φαίνεται πως πάντοτε υπήρχε
Όσο υπάρχεις
Ταξιδεύω
Θα σε βρω
Όπου πατάς
Πέφτουν πράσινα φύλλα

Ίσως και να’ναι πρόφαση
Όπως προφασίζουμε τα φύλλα
Κι έχω κατά νου μου το νερό
Όπως μιλάω για γεράνια
Και βλέπω εκεί που αγγίξανε
Τα χείλη σου το φως

Τις νύχτες σκάβαμε κρυφά
Μια υπόγεια σήραγγα
Μ΄ένα σουγιά μ΄ένα πιρούνι με τα νύχια
Σκάβαμε τις πέτρες
Ξέροντας πως θα φτάσουμε το πολύ ως τη θάλασσα
Κι όμως μας ήταν ανάγκη
να βλέπουμε τα χέρια μας να ζούνε
μου ήτανε ανάγκη
να βλέπω πως κοντεύω πόντο – πόντο
να σε φτάσω

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Gianna Tsantila έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Με ξετύλιξα ηδονικά ,
λήθης φίδι ανάμεσα στις καλαμιές του θανάτου,
ενώ εσύ γινόσουν νύχτα

Μια μαύρη γλώσσα που τεντώθηκε
στον μωβ ουρανό

Οι άλλοι γύρω μου έφτυναν
πικραμύγδαλα και υποσχέσεις
Μέσα από τα τσίγκινα στόματά τους
με εξιλέωσα με βλαστήμιες

Κοσμοκαλόγρια ανάμεσα
στα πορνεία του Θανάτου
ενώ εσύ γινόσουν νύχτα

Μια απελπισμένη θύελλα
που απλώθηκε σε γαλάζιο ουρανό

Οι άλλοι γύρω μου έκοβαν
μοίρες και έκαμαν λιτανείες
μέσα από σιδερένια δόντια ,
όμως όσο και αν μου μιλούσαν,
όσο κι αν με ζύμωσαν ξανά από την αρχή
- προϊόν πρόστυχου σταριού -

Κι όμως όσο κι αν πάλεψα κάτι άλλο να γίνω
στο τέλος πάντα η ίδια παρέμεινα
και πάντα τον ίδιο στίχο
στα χείλη έχω ραμμένο

Σώπαινε και άσε με
τα μάτια σου
με έρωτα να σκεπάσω

Νύχτα έγινες και θα κρυώσεις


Μαρία Ροδοπούλου
"Προ-αιρετικά και Ατημέλητα"

Ανώνυμος είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "..Και η Νύχτα πανσές παλιάς πριονισμένης από νοσταλγία

ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΩΡΕΣ γυριζαν οπως οι μερες
με πλατια μενεξεδενια φυλλα στο ρολόι του κηπου
Δειχτης ημουν εγω
Τριτη Τεταρτη Πεμπτη
ο Ιουνιος ο Ιουλιος ο Αυγουστος
Εδειχνα την αναγκη που μου ερχοταν άρμη
καταπροσωπο Εντομα κοριτσιων
Μακρινες αστεροπες της Ιριδας -
"Ολα τουτα καιρος της αθωοτητας
ο καιρος του σκυμνου και του ροδαμου
ο πολυ πριν την αναγκη" μου ειπε
Και τον κινδυνο εσπρωξε με το 'να δαχτυλο
Στην κορφη του καβου φορεσε μελανο φρυδι
Απο μερος αγνωστο φωσφορο εχυσε
"Για να βλεπεις, ειπε, απο μεσα
στο κορμι σου φλεβες καλιο, μαγγανιο
και τ' αποτιτανωμενα
παλαια καταλοιπα του ερωτα"
Και πολυ τοτε σφιχθηκε η καρδια μου
ηταν το πρωτο τριξιμο του ξυλου μεσα μου
μιας νυχτος που εσιμωνε ισως
η φωνη του γκιωνη
καποιου που ειχε σκοτωθει
το αιμα γυριζοντας πανω στον κοσμο
Ειδα περα, μακρια, στην ακρα της ψυχης μου
μυστικα να διαβαινουνε
φαροι ψηλοι ξωμαχοι Στους γκρεμους τραβερσωμενα καστρα
Τ' αστρο της τραμουντανας Την αγια Μαρινα με τα δαιμονικα
Και πολυ πιο βαθια πισω απ' τα κυματα
στο Νησι με τους κολπους των Ελαιωνων
Μια στιγμη μου εφανηκε θωρουσα Εκεινον
που το αιμα του εδωσε για να σαρκωθω
τον τραχυ του Αγιου δρομο ν' ανεβαινει
μια φοραν ακομη
Μια φοραν ακομη
στα νερα της Γερας ν' ακουμουμπα τα δαχτυλα
και τα πεντε ν' αναβουνε χωρια
ο Παπαδος ο Πλακαδος ο Παλαιοκηπος
ο Σκοπελος και ο Μεγαρος1
εξουσια και κληρος της γενιας μου.

"Αλλα τωρα, ειπε, η αλλη σου οψη
αναγκη ν' ανεβει στο φως"
και πολυ πριν με το νου μου βαλω
ή σημαδι φωτιας ή σχημα ταφου
Κατα κει που δεν εσωνε κανεις να δει
με τα χερια εμπρος του
σκυβοντας
τα μεγαλα ετοιμασε Κενα στη γη
και στο σωμα του ανθρωπου:
το κενο του Θανατου για το βρεφος το ερχομενο
το κενο του φονικου για τη Δικαια κριση
το κενο της Θυσιας για την ιση Ανταποδοση
το κενο της Ψυχης για την Ευθυνη του Αλλου
Και η Νυχτα πανσες
παλιας
πριονισμενης απο νοσταλγια Σεληνης
με του ερημου μυλου τα χαλασματα και την ακακη ευωδια της κοπρου
πηρε μερος μεσα μου
Διαστασεις αλλαξε στα προσωπα• μοιρασε αλλιως τα βαρη
Το σκληρο μου σωμα ηταν η αγκυρα κατεβασμενη μεσα στους ανθρωπους
οπου ηχος αλλος κανεις
μονο γδουποι γοοι και κοπετοι
και ρωγμες επανω στην αναστροφη οψη
Ποιας φυλης ο γονος νά 'μουν
τοτε μονο εννοησα
που η σκεψη του Αλλου
διαγωνια σαν ακμη γυαλιου
και Ορθον ως περα με χαραζε
Ειδα μεσα μου στα σπιτια καθαρα σαν να μην ηταν τοιχοι
με το λυχνο στο χερι να περνουν γεροντισσες
τα χαρακια στο μετωπο και στο ταβανι
και αλλοι νεοι με το μουστακι που εζωναν αρματα στη μεση τους
αμιλητοι
δυο δαχτυλα πανω στη λαβη
εδω και αιωνες.
......................................
ΑΥΤΟΣ εγω λοιπον
και ο κοσμος ο μικρος, ο μεγας

Οδυσσέας Ελύτης - "Γένεσις" (Απόσπασμα)
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Μάρη Λιώκη έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ...

ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ

Ανελέητες οι μαχαιριές στα πλευρά του
Η ανάσα, κόβεται απροειδοποίητα
κάνοντας την ύπαρξη επισφαλή

Το ψυχρό ακουστικό του τηλεφώνου
συνηγορεί στην εκκωφαντική σιωπή
που συντετριμμένο το σύμπαν εξετάζει

Μέσα από τις σκιές της απουσίας
ατίθασες πινελιές, υγρές αιμάτινες χαρακιές
αυλακώνουν το μεσήλικο πρόσωπο

Τι κι αν αυτό το δειλινό μοιάζει με τόσα άλλα
Είναι επιβεβλημένη η διαφοροποίηση
Εικόνες και χρώματα, μεταλλάσσουν τη διάθεση

Κι είναι τόσο σημαντικό να αφουγκραστεί τη σιωπή
Να διαχωρίσει την ομορφιά της, από την ασχήμια των πεπραγμένων
Και να ανασυνταχθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά

Ρουφώντας επίπλαστες ανάσες από τα υπό σήψη τριαντάφυλλα
Ξεγελάει τις αισθήσεις του, βιώνοντας θολές εικόνες
Κουράγια ψεύτικα, στολίδια μιας ψευδούς πραγματικότητας

Υπάρχει ελπίδα για τον δυστυχή άνδρα;
Κοροϊδευτικές, επικριτικές κουβέντες
φλυαρούν, σπάζοντας την εκκωφαντική σιωπή

Ίσως τελικά, το δειλινό αυτό , να μην μοιάζει με τόσα άλλα

ΜΑΡΗ ΛΙΩΚΗ
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Eleni Gounari έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Τις ώρες που δε με κοιτάτε,
γράφω στο ξεφτισμένο χρώμα στιχάκια
με τα νύχια μου,
τα διαβάζω και τα σβήνω,
ίσα ίσα για να μην τα ξεχάσω,
ίσα ίσα για να χαλάσω τον τοίχο.

Περιμένεις να βγάλω απ’ το συρτάρι τη σημαία
με τον άσπρο σταυρό,
το σταυρό που κοκκίνισε απ’ τη ζωή,
απ’ το κρασί και το αίμα.
Βιάζεσαι να ψηλαφίσεις τα σημάδια
απ’ τα καρφιά στα χέρια όλων των Ελλήνων.

Ήρθε η ώρα και πρέπει να φύγεις.
Σε λίγο θα μετρήσω τα βήματά που θ’ ακουστούν.
Θα ’ρθουν με το σιωπητήριο στις δέκα,
θα ’ρθουν σαν λέξεις σπασμένες,
λέξεις-τσιγγάνες στο σκοτάδι,
θα ζητάνε να τις πάρω απ’ το δρόμο
για να μου πουν τη μοίρα, όπως κάθε βράδυ.

Η νύχτα θα σταματήσει το βηματισμό της,
θα ρίξει μια κλεφτή ματιά στ’ άδεια μου χέρια,
θα κλείσει το παραθύρι μου, όπως πάντα
-σίγουρη πως δε θα δραπετεύσω-
θα ρίξει το φεγγάρι στο ποτάμι και θ’ αποκοιμηθεί.

Θα ξεδιπλώσω τη σημαία
και θα ’ρθω στους δρόμους!


Θοδωρής Βοριάς – "Επισκεπτήριο" (Δ΄)
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Kwstas Maltas έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΥΓΕΙΑΣ.

--------------------
Θέμα: ΜΑΝΑ Ω ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ !

Μάνα, ω άγγελε μου,
Ω αιώνια μου αγάπη,
Μακάρι τα χέρια σου να παραμένουν η κούνια μου για πάντα,
Και για πάντα να παραμένω το μωρό σου.

Άλλος ένας μήνας έρχεται κοντά μου,
Μια ακόμη άνοιξη πιέζει για να πλησιάσει,
Ω μάνα, εσύ είσαι τα λουλούδια
Στων οποίων τα αρώματα θα πνιγώ ...

Και όταν προφέρω τα λόγια " μάνα μου"
εκστασιάζομαι και γεμίζω με ευτυχία ...

Μάνα, ω χτύπος της καρδιά μου,
Ω κραυγή μου όταν πονάω,
Τα φιλιά μου, και το πάθος μου,
Όταν ο έρωτας με καίει.

Τα μάτια σου .. Ω τι είναι τα μάτια σου;
Τα λαμπρότερα αστέρια,
που κοσμούν πάνω τα ουράνια,
Μάνα, ω άγγελε μου,
Ω αιώνια μου αγάπη ...
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Γνωρίζω το αύριο, όπως γνωρίζω και το χτες,
σπλάχνα του πούμα και του πάνθηρα διαβάζω.
Μάγους ορίζω και πιστούς πολεμιστές.
Κόνδορας ίδιος, με φτερούγες απλωτές,
μαζί, στο χρόνο και στον άνεμο ζυγιάζω.

Παρατηρώντας μακρινούς αστερισμούς
βλέπω και ξέρω τα μελλούμενα από τώρα.
Ξόρκια ψελλίζω κι ακατάληπτους χρησμούς.
Αρχόντων βλέπω τους αισχρούς τετραχισμούς,
κονκισταδόρες σαν πατήσουνε τη χώρα.

Της pachamama θα γυμνώσουν το κορμί
ορδές, θα 'ρθουν με τον Κορτές και τον Πιζάρο.
Ζητάει η καύση του Atahualpa πλερωμή.
Του cocalero οι κόποι, χτύπημα δριμύ,
θα εκδικηθούν για τον μεγάλο ιαγουάρο.

Γενιές θα θρέψουν οι βροντές του Potosi,
στο ασήμι μέσα των ιδάλγων πανηγύρια.
Σε μια πλατεία ο Mallku θα θανατωθεί,
μα θα φωνάξει, πριν η ανάσα του σωθεί...
«θα επιστρέψω, και θα είμαι εκατομμύρια»

Μού φανερώνονται κρυμμένα μυστικά,
στο Cuzco σχήματα συννέφων ερμηνεύω.
Μιλώ τα quechua τ' αυτοκρατορικά.
Μετρώ την ώρα αργά, ψυχρά, καρτερικά,
και δυναμώνω, γιγαντώνομαι, θεριεύω.


Ευτύχης Χαιρετάκης – "Η επιστροφή του κόνδορα"
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Γνωρίζω το αύριο, όπως γνωρίζω και το χτες,
σπλάχνα του πούμα και του πάνθηρα διαβάζω.
Μάγους ορίζω και πιστούς πολεμιστές.
Κόνδορας ίδιος, με φτερούγες απλωτές,
μαζί, στο χρόνο και στον άνεμο ζυγιάζω.

Παρατηρώντας μακρινούς αστερισμούς
βλέπω και ξέρω τα μελλούμενα από τώρα.
Ξόρκια ψελλίζω κι ακατάληπτους χρησμούς.
Αρχόντων βλέπω τους αισχρούς τετραχισμούς,
κονκισταδόρες σαν πατήσουνε τη χώρα.

Της pachamama θα γυμνώσουν το κορμί
ορδές, θα 'ρθουν με τον Κορτές και τον Πιζάρο.
Ζητάει η καύση του Atahualpa πλερωμή.
Του cocalero οι κόποι, χτύπημα δριμύ,
θα εκδικηθούν για τον μεγάλο ιαγουάρο.

Γενιές θα θρέψουν οι βροντές του Potosi,
στο ασήμι μέσα των ιδάλγων πανηγύρια.
Σε μια πλατεία ο Mallku θα θανατωθεί,
μα θα φωνάξει, πριν η ανάσα του σωθεί...
«θα επιστρέψω, και θα είμαι εκατομμύρια»

Μού φανερώνονται κρυμμένα μυστικά,
στο Cuzco σχήματα συννέφων ερμηνεύω.
Μιλώ τα quechua τ' αυτοκρατορικά.
Μετρώ την ώρα αργά, ψυχρά, καρτερικά,
και δυναμώνω, γιγαντώνομαι, θεριεύω.


Ευτύχης Χαιρετάκης – "Η επιστροφή του κόνδορα"
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Γνωρίζω το αύριο, όπως γνωρίζω και το χτες,
σπλάχνα του πούμα και του πάνθηρα διαβάζω.
Μάγους ορίζω και πιστούς πολεμιστές.
Κόνδορας ίδιος, με φτερούγες απλωτές,
μαζί, στο χρόνο και στον άνεμο ζυγιάζω.

Παρατηρώντας μακρινούς αστερισμούς
βλέπω και ξέρω τα μελλούμενα από τώρα.
Ξόρκια ψελλίζω κι ακατάληπτους χρησμούς.
Αρχόντων βλέπω τους αισχρούς τετραχισμούς,
κονκισταδόρες σαν πατήσουνε τη χώρα.

Της pachamama θα γυμνώσουν το κορμί
ορδές, θα 'ρθουν με τον Κορτές και τον Πιζάρο.
Ζητάει η καύση του Atahualpa πλερωμή.
Του cocalero οι κόποι, χτύπημα δριμύ,
θα εκδικηθούν για τον μεγάλο ιαγουάρο.

Γενιές θα θρέψουν οι βροντές του Potosi,
στο ασήμι μέσα των ιδάλγων πανηγύρια.
Σε μια πλατεία ο Mallku θα θανατωθεί,
μα θα φωνάξει, πριν η ανάσα του σωθεί...
«θα επιστρέψω, και θα είμαι εκατομμύρια»

Μού φανερώνονται κρυμμένα μυστικά,
στο Cuzco σχήματα συννέφων ερμηνεύω.
Μιλώ τα quechua τ' αυτοκρατορικά.
Μετρώ την ώρα αργά, ψυχρά, καρτερικά,
και δυναμώνω, γιγαντώνομαι, θεριεύω.


Ευτύχης Χαιρετάκης – "Η επιστροφή του κόνδορα"
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: ..Περιφορά των αισθήσεων..

Μυημένα τα ποιήματα
ξαγρυπνούνε μαζί μας στο άπειρο,
με τα εξόριστα κύματα που αφρίζουν κι εγείρονται
στ΄ ανοιχτά του πελάγους
γνέφοντας τρυφερά στους ανέμους
με τ΄ αδρά τους κελεύσματα

Πελιδνοί ασκητές απασφαλίζουν τους κρουνούς των αιώνων
και δονούν με κατάνυξη τα σήμαντρα
των ερειπωμένων σκητών
την ώρα που ρακένδυτες θύμησες
προπορεύονται στην περιφορά των αισθήσεων
και με φεγγάρι χυτό εισβάλλουν
σ΄ ουρανούς και λειμώνες

Η Άνοιξη δακρύζει στους αχούς των ονείρων
στα λουσμένα στο φως της γιορτής αγιασμένα εγκώμια,
στην ακολουθία των σφυγμών και των χτύπων
καθώς τα παιδιά με τους λύχνους και τα πύρινα δόρατα
εκπορθούνε την άβυσσο
ραίνοντας με αντίδωρα άνθη
μυροβόλους και απέθαντους έρωτες


Τάκης Τσαντήλας

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Panos Venizelos έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

--------------------
Θέμα: ΚΑΛΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΝ !

ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΟΜΟΡΦΟ

Μεθυστική ατμόσφαιρα
ονειρεμένη νύχτα
Ο ήλιος που ξεπρόβαλε
μας λέει καληνύχτα.
Στο γαλανό κι απέραντο
με αρμυρό το στόμα
Τα χείλη μας ενώνονταν
ολόγυμνοι στο σώμα.

Καλοκαιράκι όμορφο
γαληνεμένο δείλι
Ρομαντική ατμόσφαιρα
γιρλάντες με κοχύλι
Ο παφλασμός του κύματος
ουράνια μελωδία
Ανέμελες διακοπές
χαμόγελα κι ελπίδα

Βαρκάδα στις ακρογιαλιές
στ΄ απόκρυφα βραχάκια
Σφιχτά αγκαλιαζόμαστε
γινόμαστε παιδάκια.
Τα μαυρισμένα μας κορμιά
ερωτική πυξίδα.
Τα βλέμματα αχόρταγα
ηδονική παρτίδα.

Πανσέληνος ολόγεμη
εσύ μας ταξιδεύεις
Στα όνειρα που κάναμε
μαζί μας συντροφεύεις.
Τραγουδισμένε Αύγουστε
τα δροσερά μελτέμια
Στον ουρανό μας σήκωναν
ξεχνάγαμε την έγνοια.

Καλοκαιράκι όμορφο
την ξεγνοιασιά σκορπίζεις
Το άγχος και την κούραση
εσύ την νανουρίζεις.
Πανέμορφες διακοπές
γλυκό καλοκαιράκι
Ολόδροσο το διάλειμμα
χαλάρωσα λιγάκι.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Μάρη Λιώκη έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΙ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΙ...

« ΑΡΙΣΤΕΡΟΣΤΡΟΦΟΙ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΙ»

Στερημένες κάθε νοήματος κουβέντες
Διασκορπισμένες μέσα σε αριστερόστροφους ανεμοστρόβιλους
Από αυτούς που κόντρα στο σύμπαν βαδίζουν
Και εικόνες που δεν πρόλαβαν υπόσταση να αποκτήσουν
Όλα μαζί ταξιδεύουν σε μια αέναη χωρίς σκοπό πορεία
Ποιος τάχα καθορίζει τα δρώμενα;
Ποιος τάχα μας χρήζει αδύναμους παρατηρητές;
Τι θα μπορούσε άραγε να συμβεί αν αποφασίζαμε την ανατροπή;
Αν τολμούσαμε ν’αλλάξουμε τον ρουν των πραγμάτων;
Αν αρπάζαμε μανιασμένα την επιθυμία και την μετατρέπαμε σε γεγονός;
Ποιος άραγε διαθέτει τοιούτο σθένος;
Να ταξιδέψει άφοβα μοιράζοντας τα μόρια του
μέσα σ’έναν αριστερόστροφο ανεμοστρόβιλο;
Να νιώσει την αποσύνθεση και την ανασύνθεση να την ακολουθεί
Χωρίς φόβο, αλλά με μια επίμονη βεβαιότητα για το σωστό της πράξης
Ω! Πόσο μικροί φαντάζουμε μπροστά σε τέτοιες μεγαλειώδεις κινήσεις
Αυτές που μας προσδιορίζουν
Αυτές που μας προσδίδουν μία αιτία ύπαρξης
Ποιες απειλές στέκονται ικανές να μας χειραγωγήσουν μπροστά στην επιλογή του πεπρωμένου μας;
Γυρίζουμε τα νώτα μας στη μέθεξη, επιλέγοντας τη μετριότητα
απλά γιατί έτσι μας βολεύει
Αρετές διασκορπίζονται γιατί είναι οδυνηρό να κατακτηθούν
επιβεβαιώνοντας έτσι την ισχυρότητα του υλικού
Και είναι τότε που η ψυχή διαλύεται
σ’έναν αγώνα επανάκτησης της κυριαρχίας της
Κύριοι υπονομευτές εμείς οι ίδιοι
θριαμβολογώντας μπροστά σε ερείπια μιας ανείπωτης καταστροφής
Πόσο αφελείς μπορούμε να χαρακτηριστούμε
νομίζοντας ότι δεν μας αφορά
Ποιος άραγε έχει απομείνει αλώβητος για να μας υποδείξει
πως ο αληθινός θρίαμβος είναι αυτός που γεννιέται
μέσα από λουσμένες από τόλμη επιλογές;
Έμεινε κανείς να μοιραστεί μαζί μας τη βεβαιότητα
πως η στεμμένη με επιτυχία ανάδυση
μέσα από τις θυελλώδεις και βίαιες κινήσεις ενός αριστερόστροφου ανεμοστρόβιλου
είναι που μας εξασφάλισαν την πραγματική και ουσιαστική νίκη;

ΜΑΡΗ ΛΙΩΚΗ
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Kwstas Maltas έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΥΓΕΙΑΣ.

--------------------
Θέμα: Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ........

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Gianna Tsantila έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Το Ποίημα της Ημέρας

Με ξετύλιξα ηδονικά ,
λήθης φίδι ανάμεσα στις καλαμιές του θανάτου,
ενώ εσύ γινόσουν νύχτα

Μια μαύρη γλώσσα που τεντώθηκε
στον μωβ ουρανό

Οι άλλοι γύρω μου έφτυναν
πικραμύγδαλα και υποσχέσεις
Μέσα από τα τσίγκινα στόματά τους
με εξιλέωσα με βλαστήμιες

Κοσμοκαλόγρια ανάμεσα
στα πορνεία του Θανάτου
ενώ εσύ γινόσουν νύχτα

Μια απελπισμένη θύελλα
που απλώθηκε σε γαλάζιο ουρανό

Οι άλλοι γύρω μου έκοβαν
μοίρες και έκαμαν λιτανείες
μέσα από σιδερένια δόντια ,
όμως όσο και αν μου μιλούσαν,
όσο κι αν με ζύμωσαν ξανά από την αρχή
- προϊόν πρόστυχου σταριού -

Κι όμως όσο κι αν πάλεψα κάτι άλλο να γίνω
στο τέλος πάντα η ίδια παρέμεινα
και πάντα τον ίδιο στίχο
στα χείλη έχω ραμμένο

Σώπαινε και άσε με
τα μάτια σου
με έρωτα να σκεπάσω

Νύχτα έγινες και θα κρυώσεις


Μαρία Ροδοπούλου
"Προ-αιρετικά και Ατημέλητα"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Χτυπάνε την πόρτα μου. Θα΄ναι η ποίηση πάλι."

_ Χτυπάνε την πόρτα μου. Θα΄ναι η ποίηση πάλι.
»Πες της να φύγει. Στο σπίτι μου, πες της
»δεν είναι κανείς».

_ Δεν είναι μέσα.
»Αφήστε ότι έχετε εκεί στο πρεβάζι,
»αυτό το τριαντάφυλλο και κείνο το χρώμα,
»και τούτο το φως. Αφήστε τα όλα.
»Ε, μην επιμένετε. Σας είπα, δεν είναι,
»κοιμάται, έχει φύγει, δεν ξέρω, δε γίνεται....»

_ Έλα μαζί μου, να δεις τι ωραία
»που ειν΄τα ποτάμια, να δεις το φεγγάρι....»

_ Πως λάμπετε έτσι; Αφήστε την πόρτα.
»Μην ψάχνετε μπάζοντας μες από τις
»χαραμάδες τον ήλιο σας. Όχι, δεν είναι,
»θαρρώ μεταφράζει, δουλεύει, πονάνε
»τα χέρια του. Φύγετε!»

_ Πες
»στου κόσμου το φως να μην επιμένει.
»Δεν είμαι μέσα».


Νικηφόρος Βρεττάκος – «Δεν είναι μέσα»

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Kwstas Maltas έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΥΓΕΙΑΣ.

--------------------
Θέμα: ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

...Μακριά, κοντά στον ήλιο,
βρίσκονται οι ύψιστες
φιλοδοξίες μου.
Μπορεί να μην τις φτάσω ποτέ,
αλλά μπορώ να σηκώσω το κεφάλι
και να βλέπω, την ομορφία τους,
να τις πιστεύω
και να προσπαθώ να ακολουθώ
το δρόμο που μου τις δείχνει...
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "..Ένα μικρό παράθυρο βλέπει τον κόσμο.."

Χαρά χαρά.
Δε μας νοιάζει
τι θ’ αφήσει το φιλί μας
μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.
Αγγίξαμε
το μέγα άσκοπο
που δε ζητά το σκοπό του.
Ο Θεός
πραγματοποιεί τον εαυτό του
στο φιλί μας.
Περήφανοι εκτελούμε
την εντολή του απείρου.
Ένα μικρό παράθυρο
βλέπει τον κόσμο.
Ένα σπουργίτι λέει
τον ουρανό.
Σώπα.
Στην κόγχη των χειλιών μας
εδρεύει το απόλυτο.
Σωπαίνουμε κι ακούμε
μες στο γαλάζιο βράδυ
την ανάσα της θάλασσας
καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου
που δε μπορεί να χωρέσει
την ευτυχία του.
Ένα άστρο έπεσε.
Είδες;
Σιωπή.
Κλείσε τα μάτια.

Γιάννης. Ρίτσος - "Εαρινή Συμφωνία" - XVI (Απόσπασμα)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "..Μ'ενα σταμνι γεματο αμιλητο νερο στο χερι.."

Ποιος ειρμος ψυχης στις αλκυονες του απογεματος!
Ποια νηνεμια στις φωνες της μακρινης στεριας!
Ο κουκος μεσ'στων δεντρων το μαντιλι
Κι η μυστικη στιγμη του δειπνου των ψαραδων
Κι η θαλασσα που παιζει με τη φυσαρμονικα
Το μακρινο μαραζι της γυναικας
Της ωραιας που γυμνωσε τα στηθη της
Οταν η θυμηση μπηκε στις φωλιες
Κι οι πασχαλιες ραντισαν με φωτια τη δυση!

Με το καϊκι και με τα πανια της Παναγιας
Εφυγαν κατευοδιο των ανεμων
Οι εραστες της ξενιτιας των κρινων
Αλλα η νυχτα πως εδω κελαρυσε τον υπνο
Με γαργαρα μαλλια στους φεγγερους λαιμους
ή στις μεγαλες ασπρες παραλιες
Και πως με το χρυσο σπαθι του Ωριωνα
Σκορπισε και ξεχυθυκε ψηλα
Η σκονη απο τα ονειρα των κοριτσιων
Που ευωδιασαν βασιλικο και δυοσμο!

Στα τριστρατα οπου σταθηκεν η αρχαια μαγισσα
Καιοντας με ξερο θυμαρι τους ανεμους
Οι λυγερες σκιες αλαφροπερπατησανε
Μ'ενα σταμνι γεματο αμιλητο νερο στο χερι
Ευκολα σα να μπαιναν στον παραδεισο
Κι απο την προσευχη των γρυλων που αφρισε τους καμπους
Οι ομορφες ξεπροβαλανε με δερμα φεγγαριου
Για να χορεψουνε στο μεσονυχτιο αλωνι'''

Ω σημαδια που περνατε μεσ'στο βαθος
Του νερου που κραταει εναν καθρεφτη
Εφτα κρινακια που λαμποκοπατε

Οταν ξαναγυρισει το σπαθι του Ωριωνα
Θα βρει φτωχο ψωμι κατω απο το λυχναρι
Αλλα ψυχη στη χοβολη των αστρων
Θα βρει μεγαλα χερια διακλαδωμενα στο απειρο
Ερημα φυκια στερνοπαιδια του γιαλου
Χρονια πετραδια πρασινα

Ω πρασινο πετραδι-ποιος θυελλομαντης ειδε
Να σταματας το φως στη γεννηση της μερας
Το φως στη γεννηση των δυο ματιων του κοσμου!


Οδυσσέας Ελύτης - "Μελαγχολία του Αιγαιου"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη"

Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη
που τα χείλη ακόμη στον πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου

Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί
Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα
γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
κάτω από τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες

Εκεί μόνος αντίκρισα
τον κόσμο
κλαίγοντας γοερά
Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα

Είδα τότε θυμάμαι
τις τρεις Μαύρες Γυναικες2.
vα σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή
Χρυσωμένη τη ράχη τους και το νέφος που άφηναν
λίγο - λίγο σβήνοντας
δεξιά Και φυτά σχημάτων άλλων

Ήταν ο ήλιος με τον άξονα του μέσα μου
πολυάχτιδος όλος που καλούσε Και
αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες τη φωτιά Ο άκοπος απ' τον ουρανό

Ένιωσα ήρθε κι έσκυψε
πάνω από το λίκνο μου
ίδια η μνήμη γιναμενη παρόν
τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων:
"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες τα σπλάχνα σου είναι
Διάβασε και προσπάθησε
και πολέμησε" είπε
"Ο καθείς και τα όπλα του" είπε
Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει
νέος δόκιμος Θεός για να πλάσει μαζί αλγηδονα και ευφροσύνη.

Πρώτα σύρθηκαν με δύναμη
και ψηλά πάνω απο τα μπεντένια ξεκαρφώθηκαν πέφτοντας
οι Εφτα Μπαλτάδες
κατά πως η καταιγίδα
στο σημείο μηδέν όπου ευωδιάζει
απ' αρχής πάλι ένα πουλί
καθαρό παλιννοστούσε το αίμα
και τα τέρατα έπαιρναν την όψη του ανθρώπου

Τόσο εύλογο το Ακατανόητο
Ύστερα και οι άνεμοι όλης της φαμίλιας μου έφτασαν
τ' αγόρια με τα φουσκωμένα μάγουλα
και τις πράσινες ουρές όμοια Γοργόνες
και οι άλλοι γέροντες γνώριμοι παλαιοί οστρακόδερμοι γενειοφόροι

Και το νέφος εχωρισαν στα δυο Και αυτό πάλι στα τέσσερα
και το λίγο που απόμεινε φύσηξαν στο Βορρά
Με πλατύ πάτησε πόδι στα νερά και αγέρωχος ο μέγας Κούλες

Η γραμμή του ορίζοντα έλαμψε
ορατή και πυκνή και αδιαπέραστη
ΑΥΤΟΣ ο πρώτος ύμνος

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ – «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»
«Γένεσις» (Απόσπασμα)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: "Η γραμμή του ορίζοντα έλαμψε ορατή και πυκνή και αδιαπ

Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη
που τα χείλη ακόμη στον πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου

Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί
Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα
γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
κάτω από τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες

Εκεί μόνος αντίκρισα τον κόσμο
κλαίγοντας γοερά
Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα

Είδα τότε θυμάμαι
τις τρεις Μαύρες Γυναικες
vα σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή
Χρυσωμένη τη ράχη τους και το νέφος που άφηναν
λίγο - λίγο σβήνοντας δεξιά
Και φυτά σχημάτων άλλων

Ήταν ο ήλιος με τον άξονα του μέσα μου
πολυάχτιδος όλος που καλούσε
Και αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πριν
Ο ακόμη χλωρός μες τη φωτιά Ο άκοπος απ' τον ουρανό

Ένιωσα ήρθε κι έσκυψε πάνω από το λίκνο μου
ίδια η μνήμη γιναμενη παρόν
τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων:
"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος
και γραμμένος μες τα σπλάχνα σου είναι
Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε" είπε
"Ο καθείς και τα όπλα του" είπε
Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει
νέος δόκιμος Θεός για να πλάσει μαζί αλγηδονα και ευφροσύνη.

Πρώτα σύρθηκαν με δύναμη
και ψηλά πάνω απο τα μπεντένια ξεκαρφώθηκαν πέφτοντας
οι Εφτα Μπαλτάδες
κατά πως η καταιγίδα
στο σημείο μηδέν όπου ευωδιάζει
απ' αρχής πάλι ένα πουλί
καθαρό παλιννοστούσε το αίμα
και τα τέρατα έπαιρναν την όψη του ανθρώπου

Τόσο εύλογο το Ακατανόητο
Ύστερα και οι άνεμοι όλης της φαμίλιας μου έφτασαν
τ' αγόρια με τα φουσκωμένα μάγουλα
και τις πράσινες ουρές όμοια Γοργόνες
και οι άλλοι γέροντες γνώριμοι παλαιοί οστρακόδερμοι γενειοφόροι

Και το νέφος εχωρισαν στα δυο Και αυτό πάλι στα τέσσερα
και το λίγο που απόμεινε φύσηξαν στο Βορρά
Με πλατύ πάτησε πόδι στα νερά και αγέρωχος ο μέγας Κούλες

Η γραμμή του ορίζοντα έλαμψε
ορατή και πυκνή και αδιαπέραστη
ΑΥΤΟΣ ο πρώτος ύμνος

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ – «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»
«Γένεσις» (Απόσπασμα)

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο/Η Panos σας έστειλε ένα μήνυμα.

--------------------
Θέμα: ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Πραγματικοί και εικονικοί φίλοι καλημερα. Το σημερινό ποίημα είναι απο μια πολύ προσεγμένη έκδοση του εκδ οίκου "Το ροδακιό "
της Εμιλυ Ντίκινσον, 44 Ποιήματα και 3 Γράμματα, , επιλογή-μετάφραση-σχολιασμός: Ερρίκος Σοφράς

ΥΓ Τα ποιήματα της Ντίκινσον δεν υπάρχουν τίτλοι και οι επιμελητές της τα αρίθμησαν με χρονολογικά κριτήρια


778

Τέσσερα Δέντρα - σ' έρημο Χωράφι

Δίχως Τάξη

Ή Σκοπό ή Δράση Φανερή -

Στην ίδια θέση -

Ο Ηλιος - ένα Πρωί το συναντά -

Ο Ανεμος-

Κανένας Γείτονας - κοντά τους -

Μόνο ο Θεός -Το Χωράφι τούς δίνει - τον Τόπο -

Για χάρη Του - Εκείνα - το βλέμμα του Περαστικού -

Μιας Σκιάς, ή ενός Σκίουρου, ίσως -

Κάποιου Παιδιού -

Ποιο είναι το Εργο Τους στην Ολη Φύση -

Ποιο Σχέδιο

Καθένα χώρια - εμποδίζει- ή επιτρέπει -

Αγνωστο

κι ένα μικρό αποσπασματικό υπό τον αριθμό 409

Διαλέγει τη δική της συντροφιά η Ψυχή -

Μετά - κλείνει την Πόρτα -

(...)

Την έχω δει - μέσ' από απέραντο έθνος -

Μόνον Εναν να κρατά -

Μετά - της προσοχής της κλείνει τις Βαλβίδες -

Σαν Πέτρα -

Εμιλυ Ντίκινσον
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Νυχτερινό υφαντούργημα

Νυχτερινό υφαντούργημα
Των κρίνων φλοίσβος που γυμνώνει τ' αυτιά και διασκορπίζεται
Νιώθω στους ώμους της ζωής το σκίρτημα που βιάζεται ν' αδράξει το έργο
Νιότη που θέλει άλλη μια ευκαιρία αιωνιότητας
Και στην εύνοια των ανέμων ρίχνει το κεφάλι της αδιαφορώντας

Υπάρχει ένα στήθος που χωράει τα πάντα, μουσική που κυριεύει στόμα που ανοίγει
Σ' άλλο στόμα - κόκκινο παιγνίδι κλαδεμένο απ' τον ίλιγγο
Ακόμα ένα φιλί και θα σου πω για ποιο σκοπό τις σιωπές μου μάτωσα έτσι
Ακόμα ένα χιλιόμετρο και θα σου δείξω γιατί βγήκα σ' ένα τέτοιο αγνάντεμα
Όπου παθαίνεται ο λυγμός ζητώντας άλλ' αστέρια
Ψάχνοντας με φθαρτές χειρονομίες την άμμο που άφησαν
ανασκαμμένη των ερώτων οι σπασμοί

Δόθηκαν τα φτερά στα δευτερόλεπτα
Φεύγει ο κόσμος, άλλος έρχεται, στην παλάμη του διαβάζει ρόδα και γιορτές
Φεύγει ο κόσμος, είμαι σ' ένα κύμα του, εμπιστεύομαι όλος στη φορά του
Μέτωπα φέγγουν, δάχτυλα ερευνούν τον ύπνο που πιστεύουνε
Μα ποια βουή, ποιο σπήλαιο είναι αυτό που καλεί την αγνότητα
Γλάρου στιγμή οριζόντια επάνω από τα πάθη, βάρκα ευτυχισμένη ορμητήριο αναπάντεχο
Θα βγω στις άσπρες πύλες του μεσημεριού χτυπώντας με λαλιές τα γαλανά αναστάσιμα
Κι όλα τα κρύα νησιά θ' ανάψουν τα μαλλιά τους για να σεργιανίσουν
Με αθώες φλόγες και με βότσαλα τα ερωτικά πελάγη
Θα μηνύσω στα γυμνά καλοκαίρια την πιο σίγουρη στιγμή της πλώρης
Που χαρούμενη σχίζει τις υγρές ελπίδες των απλών καλών ανθρώπων.


Οδυσσέας Ελύτης - "Οι κλεψύδρες του αγνώστου" ς’

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Panos Venizelos έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

--------------------
Θέμα: Η ΧΑΛΚΙΔΑ

Η ΧΑΛΚΙΔΑ


Η πόλη που αγάπησα

δεν είναι η Χαλκίδα

Μπορεί εδώ να έζησα

μα ήτανε ΄παγίδα΄.


Μια άλλη ονειρευόμουνα

απ΄ τα παιδικά μου χρόνια

Να έχει βέβαια ΄νερά΄

και ήλιο στα ΄μπαλκόνια΄.


Μια πόλη καταπράσινη

με δρόμους και πλατείες

Με κλασικά τα κτίρια

και βρύσες στις γωνίες.


Η ΄Νεγρεπόντε΄ άλλαξε

χάθηκε η ΄Νερούντα΄

Την ΄τάφρο΄ τη σκεπάσανε

την γέμισαν με ΄φούντα΄ .


Τα ΄φρούρια΄ της γέφυρας

΄γκραβούρες΄ τα θυμίζουν

Αυτοί που τ΄ αποφάσισαν

στο τάφο να γυρίζουν.


Νυφούλα του Ευβοϊκού

πανέμορφη Χαλκίδα

Τα χάλια σου δεν άντεξα

και μου στρίψε η ΄βίδα΄.


Η παραλία ΄βούλιαξε΄

η Βενετία όχι

Ένα κανάλι να πνιγώ

και ρίξτε μια απόχη.


Σε τσιμεντάρουν ΄γενικώς΄

τίποτα δεν αφήνουν

Kαι οι ΄μηχανικοί΄ της πόλης μας

τον ΄ύμνο΄ σου σφυρίζουν.


Πολιτευτές και δήμαρχοι

νομάρχες πολεοδόμοι

Σε σένα ΄ασελγήσανε΄

τ΄ αυτί τους δεν ιδρώνει.¨


Έκτρωμα σε κατάντησαν

και έχασες τη ΄γλύκα΄

Τώρα σε εγκατέλειψαν

αφήνοντας την ΄προίκα΄.


Στην πόλη των ονείρων μου

εγώ δεν έχω θέση.

Αυτήνε την ΄βουλιάξανε΄

και ΄γω ήμουν στη μέση.

Από την ποιητική συλλογή Ανάθεμα κατάντημα.
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα..

Καραντί

Μπάσσες στεριές , ήλιος πυρός και φοινικίες ,
ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα.
Γνέφουνε δυο στιγματισμένα μάυρα μπράτσα ,
που αρώστιες τά 'χουνε τσακίσει τροπικιές.

Παντιέρα κίτρινη - σινιάλο του νερού.
Φούντο της δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο.
Τα δυο της φανάρια της νυκτός. Κι ο Pisanello
ξεθωριασμένος απ' το κύμα του καιρού.

Το καραντί θα μας μπατάρει.
Σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά.
'Από νωρίς , δεξιά στη μάσκα την πλωριά ,
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει.

'Ορντίνα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό,
όπως και τότε απ' του Κολόμπου την κουκέτα.
Χρόνια προσμένω να τιλίξεις την τη μπαρκέτα ,
χρόνια προσμένω τη στεριά , να ζαλιστώ.

Φωτιές ανάβουνε στη άμμο οι ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα οργανά τους.
Της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς.

Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά , στο στόμα φύκια.
'Ετσι ώς κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη , πελεκημένη από σπαθιά ,
δίπλα φορώντας των 'Ινκας τα τα σκουλαρίκια.

Νίκος Καββαδίας - "Πούσι"

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Tasos Kartas έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΦΤΑΙΝΕ. ΑΥΤΕΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ν' ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ.

--------------------
Θέμα: Πώς να μιλήσω, πώς να εκφραστώ, πώς να δεχθώ έτσι γυμνό �

Έχω πολύ απόθεμα ακόμα, πολλές ακόμα λέξεις
Δεν μίλησα ακόμα όσο έπρεπε
έχω πολλά λόγια, άπειρο πλήθος
από φράσεις κι από στίχους
ώσπου να βρω τα τέλεια σύμβολα,
τις φωτεινές αλληγορίες που σου πρέπουν.

Κι όταν τα βρω, πάλι δεν θα είναι τα τελευταία!

ΓΙΑΤΙ

Το Ποίημα δεν είναι τραγούδι
ανάερη θλίψη για κάτι μακρινό, χαμένο,
έστω με την πιο τέλεια μουσική
δεν είναι αναμονή του αγνώστου, γοητευτική,
μες στην αβεβαιότητά μας προσδοκία.

Το Ποίημα είναι μια ανοιχτή πληγή που τρέχει-
όσο πιο ανοιχτή τόσο καλύτερα.
Κάνω Ποίηση θα πει
τρυπώ το θώρακα μ’ ένα νυστέρι
ψάχνω με χέρι σταθερό όπως οι χειρούργοι
γυρεύω την καρδιά και την τρυπώ, χύνω το αίμα
άφθονο μες στις λέξεις-
κόκκινο,
ζεστό, το αίμα, όλοι το ξέρουν,
το πιο θαυμαστό, το πιο όμορφο πως είναι πράγμα.

(απλή σκέψη του λέγοντος Όνειρα του μη πραγματικού – δραματοποιημένη διασκευή στίχων από ARS POETICA του Ανέστη Ευαγγέλου που με εικόνες και χρώματα θα την βρεις στο blogακι μου: ΗΔΟΝΙΚΑ ΜΥΡΩΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ κάνε σύνθετη αναζήτηση με τις παραπάνω λέξεις στο google)
--------------------

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαιγια την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια!

Τάσος Λειβαδίτης

------------------------------------

απάγγειο είπε...

Ο/Η Panos σας έστειλε ένα μήνυμα.

--------------------
Θέμα: ΤΟ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Πραγματικοί και εικονικοί Φίλοι /ες "την φτάσαμε" κι αυτή τη βδομάδα στην Παρασκευή .
Το ποίημα της βδομάδας είναι χειροποίητο και έχει και μια εύσημη μνεία μιας βράβευσης σε έναν διαγωνισμό ποίησης πριν 2 χρόνια.
Λέω να το βγάλω στο φως του ιντερνετικού χάους σήμερα ....




ΠΑΡΟΧΘΙΟΣ ΨΑΛΜΟΣ ΙΚΕΤΗ





Βαίνω πρόσω ολοταχώς στη Ρότα της φθοράς προς την νήσο της ανυπαρξίας ,
ένας αφανής του γένους των Λαβδακιδών με επιτάφιες λέξεις μεταίχμιας σημασίας .
Λες και τα φαντάσματα αρχαίων χρησμών γιατρεύουν το φάσμα του αιώνιου σκότους.
Παρόδιος βουβού νεκροδόχου , χώμα ,ίσκιος και κόκαλα έκθετα γυμνά .
Τα κόκαλά μου , «τρίζουν» κι ονειρεύονται σκόνη, βροχή , ήλιο ,αληγείς ανέμους
ή το ίδιο σακάκι αιωνιότητας με την ασβεστόπετρα του νεκρού μου πατέρα.
Ικέτης εγώ ερειπιώνων , μιας έκτοτε Τροίας και νεκρών από ευημερία Αμερικής.
Αχνίζει Ροβεσπιέρο το μέλλον ενάντια σε παρακρατικούς κροταλίες ξεραΐλας .
Ψαλμός ικέτη εγώ , ζητώ να γίνει πανοπλία αθανασίας η μνήμη των γενεών
ή έστω μια απλωσιά νοσταλγίας με ανεμοδείχτη ανάμνησης παιδικού πρωινού .

Τι ωραίο ψέμα ο Θεός μες τη σιωπή του είπε ο ανερχόμενος Υιός της αμφιβολίας !
καιόμενες θημωνιές Αυγούστου η αιμορραγία του αχτένιστου νοητού Χρόνου ,
σαν ατελείωτη αστροφεγγιά σκακιού των τυφλών Οιδίποδα και Ιοκάστης.
Κι η πτώση του φωτός πέρα από τα σύνορα του Υπάρχω - δεν υπάρχω
δίνει το μέτρο μου : μια αστρική λεπτομέρεια στο χάος του Αναλλοίωτου.
Κατεργάζομαι λέξεις ελάσματα αποδημίας σε γλώσσα Φοινίκων ή αγίων καθρεπτών
καθώς το σαράκι τρώει τις μέρες μου που νυμφεύονται Υπερσυντέλικους διαρκείας....

Ένα ασήμαντο δελτίο «καιρού» για τις επερχόμενες γενεές του αιώνιου Απηλιώτη...
--------------------

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται..

"..Στους αλήτες που αγαπήσανε
στους φευγάτους που γυρίσανε
στους φαντάρους που τα παίξανε
στους τρελούς που λογικέψανε

Στους κουρσάρους που σαλτάρισαν
στους προφήτες που σαλπάρισαν
στους παπάδες που κολάστηκαν
στους ροκάδες που κουράστηκαν

Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα

Στις παρέες που σκορπίσανε
στις φιλίες που κρατήσανε
στις φωνές που πια σιωπήσανε
στις σιωπές που τραγουδίσανε

Στις καρδιές που όλα τα δώσανε
στις αγάπες που τελειώσανε
στις αγάπες που αρχίζουνε
στις σκιές που συνεχίζουνε

Χρόνια πολλά σε σένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεκάρα δε δίνουν
χρόνια πολλά στα παιδιά που και μένα με φτύνουν

Χρόνια πολλά σε μένα
χρόνια πολλά και ευτυχισμένα
χρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονται
χρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα
χρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα.."


Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης & Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Είναι κάτι ποιητές

Είναι κάτι ποιητές που τις νύχτες δεν κοιμούνται
με φαντάσματα μιλούνε ν' αναστήσουν την ψυχή
το καντήλι τους ανάβουν σιωπηλά απολογούνται
με τετράστιχα παλεύουν για δε θέλουν την αυγή.

Είναι κάτι ποιητές που η πένα τους ματώνει
όταν σκίζει τα φεγγάρια και πονάει ο ουρανός
η καρδούλα τους αγιάζει μόνο όταν ξημερώνει
γαληνεύουνε τη μέρα, ξαποσταίνουνε στο φως.

Είναι τούτοι οι ποιητές που αγρίμια ημερεύουν
σαν οι ιέρειες του πόθου ξεσηκώνουν το κορμί
σ' ένα αδράχτι ηδονής τις αισθήσεις παγιδεύουν
μία χάνονται στον 'Αδη, μιά γυρίζουν στη ζωή.

Το σταυρό τους κουβαλούν όλοι σα μικρό φορτίο
δίχως ένα πανωφόρι περπατάνε στη βροχή
με ολόγυμνη καρδιά στέκονται μέσα στο κρύο
με την τρέλα σύντροφο τους και εχθρό τη λογική.
----------------------------------------------------------
Είναι τούτη η ψυχή που τα χνάρια της θ' αφήσει
στην ταφόπετρα επάνω πριν την τελευταία δύση
σαν ο δόλιος ποιητής σιωπηλός και πικραμένος
τα μάτια για πάντα κλείσει.. μόνος, ξεχασμένος...


Της Πόλυς Σακκοπούλου
--------------------

απάγγειο είπε...

Ο/Η Panos σας έστειλε ένα μήνυμα.

--------------------
Θέμα: ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Καλησπέρα σας πραγματικοί και εικονικοί φίλοι .


Σήμερα σας στέλνω ένα ποίημα ενός ποιητή της νεότερης γενιάς του Χάρη Βλαβιανού


ΟΙ ΤΟΥΛΙΠΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΝΟΖΑ







«Όταν επιτέλους λάμψει το φεγγάρι

δεν θα ’χουμε ανάγκη άλλους παραδείσους,

αρχαίες μελωδίες,

άρπες, φλογερά πνευστά.



Απόψε ποθούμε μια ευτυχία λιγότερο πλαστή,

λουλούδια κόκκινα, κίτρινα, αληθινά

που τ’ άρωμά τους

να μπορεί κανείς να το μυρίσει,

και όταν ανατείλει το σκοτάδι.



Έλα. Άσε τις λέξεις

να λικνίζονται νωχελικά

στης φαντασίας το λιβάδι,

τα πέταλα αυτής της νύχτας

το σώμα σου μες στο δικό μου

ένα-ένα άγρια να μαδήσει».
--------------------

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: ..φόρα την πιο καλή φορεσιά σου..

Έτσι,
σε ανιχνεύω αιώνες, πριν
το μέλλον αλώσει τη θύελλα
κι ένα σου βλέμμα αρκεί
να ζωγραφίζει
ατέλειωτο μπλε την ψυχή μου,
πήγαινε
λύσε τα μαύρα ριχτά μαλλιά σου
φόρα την πιο καλή φορεσιά σου
τη φλόγα σου
τη αιθέρια δροσιά σου
την πιο όμορφη
αυτή που φυλάσσεις
για στιγμές μαγικές,
για στιγμές που η ανάσα
θ' ανταμώνει την αίσθηση,
η σιωπή την αντάρα
του αφεύγατου πόθου,
τράβα σου λέω
και φέρε άμμο και βότσαλα
λίγες σταγόνες αλμύρας
κύμα και φλοίσβο
κι έλα σιμά μου
πλησίασε
δίπλα μου έλα
να σκαρώσουμε
τη δική μας ανάσα
τη δική μας ακτή
τη δική μας απόκρυφη θάλασσα


Τ. Τ.

απάγγειο είπε...

Ο Takis Tsantilas έστειλε μήνυμα στα μέλη του"Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει.."

--------------------
Θέμα: Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου!

Μαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγο ψωμί,
μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό τι έμεινε απ' τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς. Έμαθα πως κρυώνεις.
Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις την Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ' άνθη τα παιδιά. Θα βγουν τα περιστέρια,
κ' η μάνα σου με μια ποδιά, πλατιά, γεμάτη αγάπη!
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις
Μ' ακούς; Οι δρόμοι όλης της γης βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως. Τ' ακούς;.. Ναρθείς!

Νικηφόρος Βρεττάκος

απάγγειο είπε...

Ο Tasos Kartas έστειλε μήνυμα στα μέλη τουΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΦΤΑΙΝΕ. ΑΥΤΕΣ ΕΝΘΑΡΡΥΝΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Ν' ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ.

--------------------
Θέμα: Από τη μια μεριά της ζυγαριάς να βάλεις ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΟΛΗΣ

και επτά προτάσεις ελεύθερων προσανατολισμών θα σου πω,
για να διαλέξεις τον υποθετικό λόγο
που θα βάλεις από την άλλη πλευρά της πλάστιγγας…. για να το βροντήσουν κάτου….

ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ το πραγματικό:
Αν οι πιθανότητες να λέει το κύμα του Αιγαίου
ξεσπώντας στα βράχια μιας ερημονησίδας
πράγματα πολύ πιο σημαντικά....
απ' τις καθημερινές αμπελο-φλυαρίες πολιτικών και φιλοσόφων....
ΦΙΛΗΣΕ ΜΕ θάλασσα ΠΡΟΤΟΥ ΣΕ ΧΑΣΩ

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ λυρικός:
Αν τα ρόδινα και τα γαλάζια που ξεχύνει ο ουρανός
μπορεί να είναι πράξεις πιο ποιητικές
και απ' την πιο λυρική φαντασία φεγγαροντυμένων ποιητών
ΦΙΛΗΣΕ ΜΕ ουρανέ ΠΡΟΤΟΥ ΣΕ ΧΑΣΩ

ΤΡΙΤΟΣ ΛΟΓΟΣ φανταστικός:
αν ένα κορίτσι που προσφέρει τον ώμο του γυμνό
να τον φιλήσουμε,
ελευθερώνεται σαν κόρη ωραία
και βάλνεται να τρέχει με τους μικρούς γλουτούς
και τα μεγάλα ξέπλεκα μαλλιά χυμένα επάνω στον νυχτερινό ουρανό…
κάνει το χρυσάφι όλης της γης σταγόνα στον ωκεανό....
ΦΙΛΗΣΕ ΜΕ μικρή πράσινη θάλασσα ΠΡΟΤΟΥ ΣΕ ΧΑΣΩ


ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΛΟΓΟΣ μουσικός:
αν συ σι έλλασσον,
ελάχιστο κομμάτι μουσικής
ανάμεσα σε γαλαξίες και νεφελώματα,
τα βάλεις με τα φυσικά φαινόμενα
μεγεθυμένο μόνο από τη σκέψη,
αν συ σι έλλασσον,
δύστυχο καταμόναχο ΕΝΑ μου,
που θα σε φάνε απ’ το πλάι πέντ’ έξι μηδενικά και πάει τετέλεσται….
ο ποιητής τακτικά κομίζοντας κλώνους ροδιάς
κοριτσιών εσώρουχα διάφανα
κι άλλα της τελετουργίας άχραντα
λόγια όπως «βοριάς» ή «θέρος» ή και «αέτωμα»,
κομίζει μιαν άλλη τάξη
ΦΙΛΗΣΕ ΜΕ λέξη του ποιήματος ΠΡΟΤΟΥ ΣΕ ΧΑΣΩ

ΠΕΜΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ εωθινός:
Αν έτυχε επάνω στον όρθρο,
εκεί που αναλογίζεσαι
πόσο ελάχιστα είμαστε πραγματικοί
και χάνεις το νήμα της Αριάδνης
που δεν ξετυλίχθηκε ποτέ ως το τέλος,
να φέρεσαι όπως η βροχή στους τσίγκους
ρυθμικά μ’ ανωτερότητα,
να ταξιδεύεις παραπλανητικά μέσα στο διάστημα
σαν κάποια μη χτυπημένη από κανέναν Ομορφιά
ΦΙΛΗΣΕ ΜΕ ομορφιά AD LIBIDUM ΠΡΟΤΟΥ ΣΕ ΧΑΣΩ

ΕΚΤΟΣ ΛΟΓΟΣ υπερρεαλιστικός:
Ν’ αναλύεις ένα σκίρτημα ή να το καθηλώνεις
μέσα στα δέκατα του δευτερολέπτου,
χωρίς η πραγματικότητα να παρουσιάζει το πραγματικό ρήγμα…
για να δίνεις έτσι την ευχέρεια στην ύλη
να χάνει τόση απ’ τη βαρύτητά της
όση της χρειάζεται για να επιχειρεί μαζί σου πτήσεις

το λι λι το λίκνισμα και το κα το πάνω χέρι το λυ το λυ το λύγισμα λίγου που αγγίζει αγκώνα

ΕΒΔΟΜΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ευσεβών πόθων (αντίθετο στο πραγματικό; Θα δείξει, αν δεις όλες τις αφιερώσεις στον πάτο της εικόνας του τελευταίου LINK):
Το φιλί που αγριεύεται και σκοτεινιάζει τα μάτια
των ανήξερων των ζαρκαδιών
ως το πολύ ανοιχτό μάτι κοπέλας του θανάτου….
α τι ωραία που είναι να χαϊδεύεις
το χέρι που σε χαϊδεύει και να κρατάς τον αέρα του,
για να τον διαθέτεις στο μέλλον του,
όπως οι παλιές ανθοπώλισσες μέσα σε πανεράκια προσφέροντας σκουλαρίκια γιασεμιά και γαρδένιες
βέρες της μιας στιγμής και του πάντοτε

αέρας είναι αυτός και πιάνεται απ΄την άκτη του σεντονιού της θάλασσας, που τα’ ανασηκώνει κάποτε τόσο ψηλά ώστε για μια στιγμή να βλέπεις τη γυμνή πλάτη του ουρανού γεμάτη αφρούς και κοχύλια

(Ανάμεσα Δευτέρα Πέμπτη παράπεσαν
από μηχανής θεοί λέξεων Επιούσιας Ομοιοκαταληξίας ανάλαφρου ίλιγγου ΠΟΙΗΣΗΣ
κλικ στην εικόνα για μετάβαση στα χρώματα της,
όπου αρχίζουν να συμβαίνουν επιθυμίες δεμένες με το κοντό σχοινί)

(για την αντιγραφή των Ποιητικών υποθέσεων) κ ART ά SOS ( Κάρτας Τάσος)
--------------------