Ότι αγαπάω είναι δικό σου (Γλυκερία)
Μα εγώ δε ζω γονατιστός, είμαι της γερακίνας γιος, της γερακίνας γιος!
Πριν από 3 χρόνια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΥΓΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
Η αδελφότης των στεναγμών - Νίκος Ντακάκης
Γράμμα στη μάννα με δύο ν - Κατερίνα Σταματίου - Παπαθεοδώρου
τρίτη έκδοση
Γράμμα στη μάννα με δύο ν - Κατερίνα Σταματίου - Παπαθεοδώρου
πρώτη έκδοση
ΕΠΑΙΞΑΝ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ
-
Στην Αφρούδω, την άγνωστη ηρωίδα !!! ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΩΤΑΣ ΣΠΑΝΟΥ - ΣΤΡΑΤΗ - Η Γιώτα η φίλη μου, σε ΤΙΜΗΣΕ, πάλι, Μάννα! *** 9 Μαρ 2021 Αφρούδω, η άγνωστη ηρωίδα !!! * Στην Αφρούδω, την άγνωστη ηρωίδα !!!* ...
-
-
-
2021 - 2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια. Τρέχα γύρευε, τώρα. 15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν ν...Πριν από 3 χρόνια
-
2021 - 2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια. Τρέχα γύρευε, τώρα. 15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν ν...Πριν από 3 χρόνια
-
2021 - 2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια. Τρέχα γύρευε, τώρα. 15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν ...Πριν από 3 χρόνια
-
2021 - 2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια. Τρέχα γύρευε, τώρα. 15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν ν...Πριν από 3 χρόνια
-
2021 - 2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια. Τρέχα γύρευε, τώρα. 15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν νι...Πριν από 3 χρόνια
-
-
ΛΗΘΗ - ΠΟΣΟ γρηγορα ξεχασαμε τα μπλογκ και στραφήκαμε στην ευκολια του φεϊς. Ουτε αναρτησεις ουτε φωτο, ουτε φιλοι, όλα παρελθον.Στο:Uncategorized Tagged: ΣΚΕΨΕΙΣ...Πριν από 9 χρόνια
-
Νίκος Ντακάκης "Η Αδελφότης των Στεναγμών" Εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος - Το άρθρο αυτό σε αρχική μορφή πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα *Αμαρυσία *στις 21 Οκτωβρίου 2008 Νίκος Ντακάκης «Η αδελφότης των στεναγμών» Εκδόσεις Μπαρτ...Πριν από 13 χρόνια
-
ΜΩΒ - Πέμπτη, 14 Φεβρουάριος 2008 'Ετρεμαν τα πόδια, τα χέρια, όλα. Ψιλός ιδρώτας και δάκρυα μαζί. Μωβ. Ταρακούνημα. Ανάσα. Μόνο το ένα. Ανάσα. διαβάζω το χαρτί....Πριν από 16 χρόνια
-
13 σχόλια:
βρε κανένας καλός, ΥΠΟΓΡΑΦΩ
Απάγκιο στα θέλω ζητώ
Σκάβω μια λέξη, θάβω μια σκέψη, και πάλι πίσω γυρνώ
σ’ ένα ναυάγιο, στεριά το μουράγιο, και εγώ ακόμη εδώ
Να τριγυρίζω, κοίτα ελπίζω, κι όμως πεθαίνω δε ζω
μ’ ένα σημάδι, μικρό σε ένα χάρτη, κι απόψε ανάσες ζητώ
Σβήνω μια ρότα, χαράζω από σπόντα, μια νέα αρχή και ξεσπώ
Θάλασσα είσαι, ζωή με δικάζεις, και εγώ ναυαγός προσπαθώ
στο κάθε κύμα, που μ’ αγκαλιάζει, φάρο αγάπης να βρω
Θάλασσα είσαι, ζωή με δικάζεις, και εγώ ναυαγός πάντα εδώ
στο κάθε κύμα, που μ’ αγκαλιάζει, απάγκιο στα θέλω ζητώ
Σ’ ένα ναυάγιο, ψάχνω καρνάγιο, για της καρδιάς το θυμό
απλώνω μια λέξη, ράβω μια σκέψη, και πάλι πίσω γυρνώ
Να τριγυρίζω, κοίτα που ελπίζω, για της ψυχής το βυθό
μ’ ένα σημάδι, μικρό σε ένα χάρτη, σκάντζα στην τύχη ζητώ
Σβήνω μια ρότα, χαράζω από σπόντα, μια νέα αρχή και ξεσπώ
Το βρήκα
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=69936
για σενανε μπορώ ελπιδα να σου δωσω θεε ντρεπομαι τοσο μα ομως το μπορω
Να λες δεν πειράζει, θα ' ρθη άσπρη μέρα και για μας
μην κλαις, το μαράζι μάθε φυλαχτό να μην κρατάσ
Έχεις ακόμα να κλάψεις πολύ
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Ρίτσος
Τώρα το δέντρο σε κοιτάει κατάματα μέσα απ' τα φύλλα του,
η ρίζα σου δείχνει όλο το δρόμο της,
εσύ κοιτάς κατάματα τον κόσμο δεν έχεις τίποτα να κρύψεις.
Τα χέρια σου είναι καθαρά,
πλυμένα με το χοντρό σαπούνι του ήλιου,
τα χέρια σου τ' αφήνεις στο συντροφικό τραπέζι ξέσκεπα,
τα εμπιστεύεσαι στα χέρια των συντρόφων σου.
Η κίνησή τους είναι απλή, γεμάτη ακρίβεια.
Κι όταν ακόμη βγάζεις μια τρίχα απ' το σακάκι του φίλου σου,
είναι σαν να βγάζεις ένα φύλλο απ' το ημερολόγιο επιταχύνοντας το ρυθμό του κόσμου.
Μ' όλο που το ξέρεις πως έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.
Σταλιά σταλια σ’ ανάστησα
κάνε ότι νομίζεις
μόνο καν' το γρήγορα
μη μου λες απόψε
πράγματα παρήγορα
κάνε ότι νομίζεις
τώρα που χαλάσαμε
τα όνειρα εκείνα
που δεν φθάσαμε
κάνε ότι νομίζεις
στην αγάπη χάσαμε
Είμαι καλά βρε ζωή κι ας δακρύζω,
είμαι καλά βρε ζωή κι ας πονώ....
Γειά σου ζωή!
Πάριος!
Πότε θα κανει ξαστερια πότε θα φλεβαρισει να παρω την να παρω το τουφεκι μου ,να παρω το τουφεκι μου ε! την ομορφη πατρωνα ε! την εμορφη πατρωνα , να κατεβω να κατεβω στον ομαλο ε! να κανω μανες διχως γιους και γυναικες διχως ανδρες να κανω και μ ικρα παιδια............................
Σ' αναζητω στη σαλονικη ξημερωματα
Tης δικαιοσυνης ηλιε νοητε και μυρσινη εσυ δοξαστικη, μη παρακαλω σασ μη λησμονατε τη χωρα μου
Απόψε άκουσα αυτά τα παλιά τραγούδια στον ΤΟΠ εφεμ και πολύ συγκινήθηκα!
Να θυμηθώ να ψάξω κάποια.
Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
Φαρμακωμένα χείλη
Δεν ήσουν κύριος
Έφυγε- έφυγε
εσένα θέλω μόνο, εσένα θέλω στη χαρά, εσένα και στον πόνο
Όταν στην καρδιά σου μπαίνουν μέσα,
περισσότεροι από δυο, δεν είναι καρδιά, είναι καφενείο
Δεν μπορείς με την καρδιά μου εσύ να παίζεις, δεν μπορείς με τον καημό μου να γελάς
είσαι εγωίστρια πολύ
Σήκω φύγε και μην ξαναγυρνάς
Ξέρω τόσα πολλά μυστικά του έρωτα, που μπορώ και να σε τρελάνω
Γιατί γλυκιά μου κλαις
Κάθε άσπρη τρίχα που έχω στα μαλλιά μου, κάθε μαύρη πίκρα που έχω στην καρδιά μου
νόμιζα κοντά σου πως θα βρω στοργή
για μένα έχεις παψει να υπάρχεις
έγιναν τα περασμένα σταγόνα στον ωκεανό, ανύπαρκτη είσαι για μένα, κι ας είχα μαζί σου δεσμό
Είναι κάτι χαραχτήρες, τελειωμένοι αναπτήρες, η καρδιά τους είναι άδεια, σου ανοίγουνε σημάδια
που σου στείνουν τις παρτίδες,
πειραγμένα έχουν ζάρια
Α! Να μην ξεχάσω και το βαρύ:
Το βιβλίο στα δύο, η κουβέρτα στα δύο κ.λ.π
Δημοσίευση σχολίου